στον ανεμο εχαθη το ονομα της

[γιωργος ιακωβου]

στον ανεμο ακουω την φωνη της

ψιθυριζω προφερω ισχνα το ονομα της

μα δεν με ακουει 

εχει χαθει οριστικα

χαθηκε στον ανεμο και σκορπισε

γιατι αγαπη εγινες χιλια κομματια

και  σκορπισες στις τεσσερις γωνιες της γης;

πως τολμησες και εκανες συμμαχο τον ανεμο 

και εφυγες απο κοντα μου;

ψιθυριζω αχνα το ονομα σου

χαθηκες 

μονο τον ανεμο ακουω πιά

τιποτα αλλο σιωπή

σφραγισαν τα χειλη μου απο απογνωση

δεν εχω πια σφυγμό

αφηνομε αναζητωντας τον λυτρωμό μου

[Παντελής]

να θυμάσαι τις όμορφες στιγμές σας, δεν είναι μικρό πράμα,

δυστυχώς συμβαίνει και στην αγάπη να έχει τέλος.