Μάνα Ρέα

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

Όπου κτυπά η Καμπάνα η αυγούλα ροδίζει,

Έρωτα ήχε λαμπρή η ανάσα σου βουίζει,               

Πρωτοπόρε αρχέγονε, ταίρι της πανώριας Αρμονίας.                                                                                  Σάλπισμα ζωής ο ήχος σου Καμπάνα αυγή δροσερή                                                                                     Ποθερά περιστέρια ορμούν, σπάζει η στείρα σιωπή.                                                                                    

 

Εδώ που τώρα η Καμπάνα κτυπά στ’ αγκάλι έλα

Ήχε οργής, ήχε στοργής, γάλα της μάνας Ρέας

Ύμνοι αγγέλων γαλήνη γεμίζει τον αιθέρα

Πανσπερμία-δημιουργία, φως η νύκτα μέρα.                                                                                              

 

Ανοικτές τις πύλες κρατάτε Πλειάδες Χρυσαλίδες

Το ρίγος να κυλά μες την άναυδη ψυχή ελεύθερα

Κι ο άγιος καθαρμός με πόνο τις ύβρεις να ξεπλένει

Αφού αγνούς μας γεννάς, καθάριους μας βυζαίνεις

Καθάριους κι αγνούς μας κατευοδίζεις μάνα Ρέα.                                                                                 

                                                                                                                                

Και να! Ξανά  η Καμπάνα γλυκά κτυπά,

Ο πόθος γλυκύς ρέει και το πάθος,

Στάζουν το ένα στο άλλο, σμίγουν με άλγος

Μάτια το σέλας μύρια στο σύμπαν σπέρνει.                                                                                                               

 

Κτύπα! Κτύπα! Κτύπα μάνα Καμπάνα θεία Ρέα 

Σκιά ξεχειλωμένη γλυκάδα ο απόηχος σου πέφτει,

Στον αντί-ήχο κλείνει ο κύκλος ο πριν, όπως πρέπει

Σηματοδότης στο πιο πέρα ορίζοντα μπαίνει

Αιγαίου γλαφυρές σημαδούρες οι ελπίδες, η πίστη

Καθώς τη λιακάδα απλώνει ο ήχος όπου η μάνα Ρέα ορίζει.

                                                

[Nefeli riga]

Όλο      Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο.!!!

[Δημήτριος Γκόγκας]

πολύ αξιόλογο. 

[Ανδρέας Παλαιόσοφος]

ευχαριστώ Nefeli