Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Η ''Συμφωνία΄΄

Συμφωνία ή …;;;

                                    ‘‘Ευκοπώτερον εστίν κάμηλον δια τρυμαλιάς ραφίδος διελθείν
                                     ή πλούσιον εις την βασιλείαν του θεού εισελθείν.’’ Ευαγγ.

Στις είκοσι οχτώ Γενάρη μετά τις εκλογές
γράψαμε κάποιες σκέψεις για Συρριζαίους νικητές…
                                    ‘‘κι αν ακόμα κάνουν πράξη όλα όσα έχουν τάξει,
                                      θα ‘ν’ μικρή η διαφορά απ’ το τώρα (τότε) στο μετά.’’
                     και           ‘‘…χρειάζεται διαρκής αγώνας για να φύγει ο μεσαιώνας…’’
                        και πως    ‘‘…για να γυρίσει ο ήλιος θέλει δουλειά πολλή…’’
Έκτοτε…
Τέσσερις μήνες πέρασαν κι ελάχιστα έχουν πράξει
απ’ όσα με πραγματική φειδώ είχαν σε όλους τάξει.
Σαν γίνανε κυβέρνηση ο Αλέξης με τους Γιάν(ν)ηδες
και τους καλούς συντρόφους, το παίζουνε Αγιάννηδες
απέναντι στους πιστωτές και με διαπραγματεύσεις
δείχνουν ανυποχώρητοι στις πρότερες δεσμεύσεις.
Όμως…
όταν διαπραγματεύεσαι θα ‘ρθουν υποχωρήσεις
και κάποιες κόκκινες γραμμές θα τις κατα-πατήσεις
αν δε μπορέσεις ‘‘έξυπνα’’ να τις υπερ-πηδήσεις.
Έτσι τώρα που έφτασε ο κόμπος πια στο χτένι
θα κάνουμε λογαριασμό να δούμε τι απομένει.
Να δούμε πόσα έπιασε ο σάκος τους απίδια
ή μήπως μέσα βρίσκονται μόνο κούφια καρύδια.

Αν…
τους συγκρίνεις με τους πριν δείχνουν κάπως καλύτερα
να τα πηγαίνουν τούτοι και να τραβούν μακρύτερα.
Μα ...
ως προς τις ανάγκες μας φαίνεται μια απ’ τα ίδια˙
ξανά στον πάτο είμαστε του λάκκου με τα φίδια,
                         (ή μήπως μας μετέφεραν στο λάκκο των λεόντων
                          να χουν να απολαμβάνουνε και θέαμα αγώνων),
των αδηφάγων αγορών και των παμφάγων δανειστών
ήγουν εν μέσω άγριων κι αδίστακτων ληστών,
που χάνονται τα ίχνη τους σε μίζες και σε λίστες
ανώνυμων εταιρειών και εξωχωρίων πίστες,
με δαιδαλώδεις διαδρομές χρημάτων που δεν φαίνονται
και μέσα από συναλλαγές ξεπλένονται, λευκαίνονται.
Μες την ‘‘Ευρώπη των λαών’’, των ελευθέρων αγορών,
των εκλεγμένων ηγετών και των ‘‘ωραίων’’ της θεσμών
που είναι οι ‘‘εταίροι’’ μας και θα κατανοούσαν
τα όσα μας προξένησαν και θα μας συμπονούσαν.
Όμως …
Συμπόνια περισσότερη μπορούν να δείξουν οι ληστές
από όση επιδεικνύουνε οι άθλιοι δανειστές,
και αν μπορούν οι δήμιοι να δείξουν ευσπλαχνία
μπορούνε και οι αγορές να χουν ευαισθησία.
Οπότε…;;;

                                Στις 11 του Θεριστή 2015