Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Οι (θ) Εσμοί

Οι (θ) Εσμοί

Ρε τι ‘ν’ τούτο το κακό ˙ ούτε τρόικα να ήσαν ˙
μία κρύο μία ζέστη τα αχαμνά μας τα ζαλίσαν ˙
μια ο ένας μια ο άλλος θα τρελάνουν τον Αλέξη.
Του ζητάνε γην και ύδωρ ˙ το καμάρι μας θ’ αντέξει;
Κίνδυνος να μας τον φάνε πριν προκάνει η Αυγή να φέξει.

Άπληστοι ανθρωποφάγοι δε χορτάσαν με το Γιάνη,
τον ωραίο της παρέας, θέλουν και το Λαφαζάνη
γιατί είναι λέει ακραίος και μπορεί να τους την κάνει.
Θέλουν το ‘να θέλουν τ’ άλλο, θέλουνε να μας ξεκάνουν
και το παίζουνε σωτήρες ˙ τις οσίες παριστάνουν,
τα πειθήνια τσιράκια των ‘‘αγίων αγορών’’,
που ποζάρουν σαν φωστήρες των ‘‘συμμάχων’’ μας χωρών .
Στην ουσία όμως θέλουν να μας κυβερνούν οι ίδιοι
μέσω διάμεσων δικών τους, που ‘ναι οι μόνοι επιτήδειοι
πρόθυμα να μας φορέσουν μέτρα εξοντωτικά
για μισθούς για τις συντάξεις και τα εργασιακά,
και γι αυτό όλα τους φταίνε μια το ένα μια τα άλλα ˙
ψάχνουνε το colpo groso για συμφέροντα μεγάλα
των ‘‘συμμάχων’’ και ‘‘εταίρων’’ ˙ να μας πιουν όλο το... γάλα.
Έτσι…
όσο κι αν πολύ ροζίζουν οι πριν κόκκινες γραμμές,
με σαμάρια νοσταλγούνε ποταμίσιες διαδρομές.

Για να βγει αληθινό το ρηθέν από καιρό,
oι ‘‘αγορές’’ δεν έχουν μπέσα, έστω κι αν φορούν φουρό ˙
από κάτω του δεν κρύβουν τίποτα το δροσερό
ούτε λυγερό κορμάκι, μα κεντρί φαρμακερό ˙
είναι δράκουλες που πίνουν αίμα ανθρώπων στο φτερό
για να μακροημερεύσουν˙ και το πίνουν σα νερό ˙
είναι διάβολοι που ανοίγουν για την κόλαση ντορό
μέσα να μας σύρουν όλους σε χορό θανατερό.

Και μην πείτε είν’ ακραία όσα λέω για το ΕΥΡΩ.

Τούτα κι ο λαός τα ξέρει, όταν λέει με τη ρακή,
‘‘ένα πικρό κι ένα γλυκύ μου δίνεις κάθε Κυριακή’’˙
κι όταν πάλι ξαναλέει, όσο και αν μας τρομάζει,
ότι ‘‘(ο κακός;)ο λύκος μοναχά την τρίχα αλλάζει’’.