Πολιτική επισκόπηση

[Χρήστος Σκανδάμης]

Πολιτική επισκόπηση


Η πατρίδα μας σα χώρα πρέπει να ‘ναι ευτυχισμένη
έστω κι αν οι κάτοικοί της είναι λίγο πεινασμένοι ˙
έχει φοβερούς ηγέτες που πασχίζουν να τη σώσουν
κι απ’ της Τρόικας τα νύχια θέλουνε να τη γλιτώσουν.
Είναι όλοι τους σπουδαίοι και εξόχως ικανοί
δείχνουν αποφασισμένοι να τραβήξουν το σχοινί
(που ‘χουν βάλει στο λαιμό μας οι κακοί οι Γερμανοί) ˙
θε να διώξουνε τη Μέρκελ τους κακούς Τροΐκανούς
και στη θέση τους να βάλουν άλλους πιο καλούς ‘‘Νονούς’’.

Πρώτος-πρώτος ο Αντώνης εγγονός της Πηνελόπης,
των λαμόγιων υπηρέτης και βαστάζος της Ευρώπης,
τα κατάφερε να γίνει της Ν. Δούλας αρχηγός
και το έπαιξε για λίγο ντούρα αντιμνημονιακός ˙
όμως ήθελε να γίνει και αυτός πρωθυπουργός,
όπως ο συμφοιτητής του ο Γιωργάκης ο αργός.  
Γύρισε λοιπόν το φύλλο και ας το ‘παιζε σκληρός
κι έγινε σε μία νύχτα της Αγγέλας κηπουρός.
Δυόμιση χρονάκια τώρα μας το πρίξαν’  το συκώτι,
(σύγχρονη σαν τριανδρία με Βαγγέλη και με Φώτη
και μετά της ΕΡΤ το κάζο μόνοι τώρα με το Μπένι
που την έφερε του Γιώργη αντιπρόεδρος να γένει),
όπως τους βαρούν χορεύουν τοκογλύφων τα τσιράκια ˙
κι εμείς κάνουμε δεήσεις και ανάβουμε κεράκια
μήπως ο Θεός ξυπνήσει  λίγο να μας ελεήσει ˙
μα όπως ξέρουν και τα νήπια τούτα όλα άρες μάρες
δεν αλλάζει η ιστορία με ευχές ή με κατάρες.

Μέσα στην αναμπουμπούλα ξεπετάχτηκε ο Αλέξης
να μας πει πως θα μας σώσει μόνο με διαπραγματεύσεις
και το Γόρδιο θα λύσει δίχως ξίφος και μαχαίρι
παρά μόνο με τις λέξεις και με το σταυρό στο χέρι ˙
γι αυτό πήγε κατά Ρώμη πήγε και Βατικανό
για να δείξει πως κι ο Πάπας τον ευρίσκει ικανό,
να μας βγάλει απ’ την κρίση δίχως να ανοίξει μύτη
και να μας γλιτώσει όλους μη μας πάρουνε το σπίτι.

Μόλις το ‘μαθε ο Αντώνης  τράβηξε για Βερολίνο
μα κατάντησε να παίζει στην Αγγέλα μαντολίνο˙
πάρα πίσω ο μέγας Μπένι το ‘στριψε για Νέα Υόρκη,
να δηλώσει πως ισχύουν προς τους δανειστές οι όρκοι
μα μπροστά του όμως βρήκε τον προκάτοχο Γιωργάκη,
που διαδήλωνε για κλίμα με μπλουζάκι και σορτσάκι.

Κι όταν γύρισαν δω πέρα πέσανε πάλι στα ίδια
ο Αντώνης με Βαγγέλη και τους ζώσανε τα φίδια ˙
οι δικοί τους το ‘χαν ρίξει όλοι πια στο σορολόπ
και γυρεύαν να την κάνουν έστω και με ωτοστόπ.
Για να σφίξουνε οι κώλοι  και να λύσουνε το γρίφο
παίρνουν  απ’ τον εαυτό τους της εμπιστοσύνης ψήφο,
να αναβάλουνε για λίγο τη ντροπιαστική φυγή
καθώς πρόεδρο δε βγάλει η σημερινή βουλή.

Οι μεγάλοι μας ηγέτες τέτοια ξέρουν τέτοια κάνουν
όμως και οι πιο μικροί πόσο θεν’ να μας τρελάνουν;
Ο γαλήνιος ο Φώτης ψάχνει να ‘βρει το Λυκούδη
που μαζί με Ψαριανό τον χορεύουν σαν αρκούδι
κι ο μεγάλος ο Κουτσούμπας της Αλέκας εκλεκτός
στήνει πάρτι στις Βρυξέλες κουκουέδων των εκτός.
Του ωραίου Θεοδωράκη του τελειώσαν τα σακίδια
και ο δόλιος  ξαναλέει κάθε τόσο μια απ’ τα ίδια.
Τέτοιους έχουμε ηγέτες γι άλλους δε μπορώ να πω
δε μου βρίσκονται οι λέξεις να ξορκίσουν το κακό.

Μόνο μου ‘ρχονται τα λόγια που ο Γκάτσος είχε πει
‘‘με φωτιά και με μαχαίρι μόνο ο κόσμος προχωρεί…’’

                                                                 Καληνύχτα Κεμάλ…

                                                              1η του Οκτώβρη 2014
                                                             Χ[e-mail]

[Χρήστος Σκανδάμης]

Καλή βδομάδα

[Δημήτριος Γκόγκας]

Μόνο μου ‘ρχονται τα λόγια που ο Γκάτσος είχε πει 
‘‘με φωτιά και με μαχαίρι μόνο ο κόσμος προχωρεί…’’

Ίσως ο τελευταίος στίχος αποζημιώνει ουσιαστικά τον αναγνώστη για την πολύ καλή προσπάθεια διακομώδησης της σημερινής κατάστασης.

[Δημήτριος Δημητρίου]

καλό ! 

[Φώτης Μότσης]

Κι ήθελε ακόμη πολύ φως να ξημερώσει
όμως εγώ δεν παραδέχτηκα την ήττα, 
έβλεπα τώρα πόσα κρυμμένα τιμαλφή έπρεπε να σώσω
πόσες φωλιές νερού να συντηρήσω μέσα στις φλόγες.

Μιλάτε, δείχνετε πληγές, αλλόφρονες στους δρόμους.
Τον πανικό που στραγγαλίζει την καρδιά σας σαν σημαία
καρφώσατε σ’ εξώστες, με σπουδή φορτώσατε το εμπόρευμα.
Η πρόγνωσή σας ασφαλής: Θα πέσει η πόλις.

Εκεί, προσεκτικά σε μια γωνιά μαζεύω με τάξη, 
φράζω με σύνεση το τελευταίο μου φυλάκιο.
Κρεμώ κομμένα χέρια στους τοίχους, στολίζω
με τα κομμένα κρανία τα παράθυρα, πλέκω
με κομμένα μαλλιά το δίχτυ μου και περιμένω
όρθιος και μόνος σαν και πρώτα περιμένω.     -Μανώλης Αναγνωστάκης

κούνια που μας κούναγε -εγώ

[Φώτης Μότσης]

‘‘με φωτιά και με μαχαίρι μόνο ο κόσμος προχωρεί…’’