Πόσο το... ποθώ!!

[ΠΑΥΛΙΝΑ]

Θέλω μια αγκαλιά .. από ’κείνες

που μόνο εσύ ξέρεις να δίνεις

στις ακρογιαλιές εκείνες

Πόσο το ... ποθώ

 

Ούτε μια στιγμή δεν μ’ άφησες να ακούσω

ούτε μια φορά δεν μ’ άφησες να αγγίξω

Άρχισα και εγώ να χάνομαι μες το γαλάζιο

και να συναντώ αφρούς πάνω στο κύμα... στο μουράγιο

 

Άρχισες μετά να μου φωνάζεις γύρνα

με τα χέρια να κάνεις σινιάλα λέγοντας γύρνα

Έλεγα κι εγώ προχώρα , κοίτα…

κλείσε τα αυτιά κι αγκάλιασε το κύμα

 

Πόσο το... ποθώ

 

Δώσε μου μια αγκαλιά σου ζήταγα με θέρμη

μα εσύ φοβόσουνα του κόσμου τον καθρέφτη

δώσε ένα φιλί σου ζήτησα και πάλι

μα εσύ μου γύρισες την πλάτη

 

Πόσο το... ποθώ

 

Ήρθε η στιγμή που αποφάσισα να φύγω

παρά να εκλιπαρώ μια αγκαλιά ή ένα φιλί από ’κείνο

που μόνο εσύ ήξερες να δίνεις

και να ανεβάζεις την ψυχή… καθώς και το σώμα…

 

Πόσο το... ποθώ

 

Άρχισες μετά να μου φωνάζεις γύρνα

μα εγώ έκλεισα τα αφτιά και γύρισα στο κύμα

φώναζες εσύ μα δεν ήθελα ν’ ακούσω

να πέσεις μέσα στους αφρούς ήθελα

να με φέρεις πίσω ...

 

Πόσο το ... ποθώ

 

Π.Σ.

[ΠΑΥΛΙΝΑ]

Καλημέρα μας!

[Δημήτριος Γκόγκας]

Καλό σου βράδυ Παυλίνα πριν από λίγες ημέρες σε κάποιο από τα ποιήματά σου είχα γράψει: πρόοδος......αυτό ισχύει χωρίς αυτό να με κάνει εμένα δάσκαλο. Αυτό εννοείται. Δεν είμαι ειδικός, αναγνώστης σου είμαι. έχω την αίσθηση ότι φτάνεις σε ένα ποτάμι, σκύβεις να πιεις νερό και διαπιστώνεις ότι δεν υπάρχει. Μου δίνεις την αίσθηση σε πολλές στροφές ότι πιέζεις το γραπτό μέχρι να σου βγει η ρίμα. Κι όμως μέχρι να βγει από την πηγή η λέξη ήδη έχεις δικαιωθεί......................................

[ΠΑΥΛΙΝΑ]

Καλημέρα και στους δυο σας.

Δημήτρη έχεις δίκαιο σε πολλές περιπτώσεις η ρίμα δεν μου βγαινει  πάντα αλλά το κακό μαζί μου ειναι πως δεν το προσπαθώ καν και δεν το ξαναδιαβαζω προτού το αναρτήσω γιατί αν το κανω ξέρω πως θα αναγκαστώ να αλλάξω πολλά σημεία...  Πιστεύω πως αν αλλάξω θα πει πως το πρώτο κειμενο χάνει τη μαγεία του.  Μπορεί να ειναι λάθος σκέψη μου αλλά...

Κωνσταντίνα μου αύτό που ποθώ το έχω εδω και 15 χρόνια δηλαδη την οικογένεια μου, τον άντρα μου, τα παιδιά πάνω απ΄όλα, άρα τι άλλο να ποθεί ενας ανθρωπος περισσότερο από αυτό.  Τα πονήματα που αναρτώ κάποια από αυτά είναι παλιά που έχω κρυμμένα στο συρτάρι. Κανονικά θα έπρεπε να βάζω από κάτω τις αρχικές ημερομηνίες σκέψεως μου όταν τότε δεν υπήρχαν καν οι υπολογιστές και ήταν γραμμένα χειρόγραφα σε μικρά κόκκινα τετράδια...

Ευχαριστώ και τους δυο!!

 

[Κωνσταντίνος Μαλάμος]

Πολύ Ερωτικό ..................

[Δημήτριος Γκόγκας]

Καλημέρα Παυλίνα, γα σκέψου κάτι άλλο μήπως προσθέσεις περισσότερη μαγεία εάν δουλέψεις κάτι πάνω από μία φορά. Πες ότι κάνεις ένα άγαλμα. Σαν σκέψη, η μορφή του είναι τέλεια σχεδιασμένη στο μυαλό σου. Αν όμως δνε καθίσεις να το τελειωπποιήσεις πως θα του χαρίσεις την μοναδικότητα που επιδιώκεις; Να είσαι καλά...

[ΠΑΥΛΙΝΑ]

Δημήτρη  μου έχεις απόλυτο δίκαιο πάνω σε αυτό.  Στα ποιηματα που δημιουργούνται τώρα έχει φορές που το κάνω όντως (ξανα διαβασμα και μετά ανάρτηση)  Στα ποιηματα της τότε εποχής δεν το κάνω, όπως το πιο πάνω. Εξήγησα και της Κων/νας...

Ευχαριστώ που στάθηκες σ΄αυτό το εκτιμώ και με βοηθά πολύ σε πολλά άλλα...

[Πάρης Παπανικολάου]

Τα πρώτα ποιήματα έχουν πάντα την δική τους ξεχωριστή μαγεία...!!!

Ερωτικότατο κι αυτό...πολύ ωραίο !!!!

[Ειρήνη]

Αυτά τα συρτάρια σου τι ομορφιές κρύβουν βρε ψυχούλα!!!!

Πάνω από όλα αγγίζουν τη ψυχή του άλλου!!!