αποξενωση

[γιωργος ιακωβου]

αμιλητες ανθρωπινες φιγουρες

σκιες αλλοτε γρηγορες

αλλοτε αργες

αμιλητες μεταξυ τους

αδιαφορα προσπερνούντε

στην αποβαθρα στεκοντε

αμιλιτοι κορμοί

ακαμπτοι και οκνηροί

δυο τραινα σε ταχυτητα

αποτομα σταματουν

πορτες ανοιγουν βιαστικα

οι σκιες μετακινουντε βιαστικα μηχανικά

στριμωχνοντε σαν πιγκουίνοι

σε λιγοστη ακτη τον χωρο τους

να βρουν ορθιοι να σταθουν

εκει ακίνητοι να στεκοντε

σκεπτικοί σκιες αμιλητες

ωσάν ρομπότ μηχανικα να λειτουργουν

τα δαχτυλα τους σε οθονες να κυλουν

ερωτικο τανγκο ανθρωπου μηχανης

και γω στα ματια τούς μιλώ

διχως ανταπόκριση

κοιτώ εξω απο το τζαμι

το είδωλο μου αχνά το βλεπω

νιωθω τοσο μονος μεσα στους πολλους

αρχιζω με μενα να μιλαω

στο ειδωλό μου στο τζαμι

τοσοι πολλοι τοση μοναξια

η ώρα κυλησε αιωνας

το τραινο εφτασε στο τερμα

βγηκα τελευταιος

τραγουδώντας σιγανά...

[Παντελής]

το μόνον της ζωής μου ταξίδιον!!!!!!!!