Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Νύχτες παγερές

Ήταν κάτι νύχτες χειμωνιάτικες και κρύες,

μελαγχολικές, θεοσκότεινα ψυχρές,

που ο πόνος της ψυχής μεγάλωνε ακόμη ολοένα,

η απαισιοδοξία, οι σκέψεις αυτές οι παγερές.

Πλανιόταν ο νους μου σ’ ανοιξιάτικα περιβόλια,

εκεί οπού η μαγεία της φύσης σε καλωσόριζε ως πλάσμα θειο,

με τα λουλούδια που άνθιζαν ήρεμα και γαλήνια,

έτσι να ‘ταν πάντοτε η ζωή εν’ ανοιξιάτικο τοπίο.

Όμως η βαρυχειμωνιά δεν έλεγε να μ' αφήσει,

ένα μίσος απόκοσμο σαν πέτρα με καταπλάκωνε στο στήθος,

που φάνταζε τρομερά ανήμπορο ότι κάποτε θα σβήσει.

Θα ‘θελα να ταξιδεύω σε χώρες όπου κυριαρχούσε η σαγήνη,

με φανταχτερές νεράιδες, ξωτικά, μάγισσες χωρίς μίσος,

να ‘μουν εκτυφλωμένος ως την καρδιά απ’ την απέραντη γαλήνη.

Πάρης Π.

Προβολές: 65

Σχόλιο από τον/την Πάρης Παπανικολάου στις 11 Ιανουάριος 2014 στις 13:30: Καλή σας μέρα & καλό χαρούμενο Σαββατοκύριακο !!!

Σχόλιο από τον/την ΠΑΥΛΙΝΑ στις 11 Ιανουάριος 2014 στις 22:57: Θα ‘θελα να ταξιδεύω σε χώρες όπου κυριαρχούσε η σαγήνη,

με φανταχτερές νεράιδες, ξωτικά, μάγισσες χωρίς μίσος!!!!

Ομορφες σκέψεις!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 11 Ιανουάριος 2014 στις 22:58: Πάρη,παρά το παγερό της νύχτας,μετέφερες ωραίες εικόνες και στο

κλείσιμό σου ακόμα ωραιότερες!!!

Καλό βράδυ και καλό Σαββατοκύριακο!!!