≈ Του έρωτα τα βράδια ≈

[Πάρης Παπανικολάου]

Η βουνίσια είσαι η πηγή,
που ξεδιψώ τον έρωτα μου,
έφυγε του πόνου η πληγή
κ’ ήρθε η χαρά μες στη καρδιά μου.

Για το ματιών σου το χρώμα,
γαλάζιο σαν τον ουρανό,
σκλάβος θα γινόμουν κι ακόμα,
στα πόδια σου να σε προσκυνώ.

Δεν έλεγα την σκέψη μου,
να μπορέσω να πάρω από σένα,
ήρθες σαν το φωτεινό αστέρι μου,
να καθοδηγείς στη γη εμένα.

Μες το καταπράσινο λιβάδι,
θ’ απλώσω τα γλυκά μου χάδια
και δίπλα σε σκοτεινό πηγάδι,
θα ζήσουμε.. του έρωτα τα βράδια !


Πάρης Π.

[Ειρήνη]

Ο έρωτας που ξεδιψά, που φωτίζει, που καθ-οδηγεί, που χίλια ακόμα!!!

Πολύ ωραίο Πάρη!!!

[Τσιανος Τακης]

ΩΡΑΙΟ  ΕΡΩΤΙΚΟ!!!

ΚΑΛΗ ΣΟΥ ΜΕΡΑ ΠΑΡΗ