Στο παράθυρο....

[Vasilios V.]

Γράφω σκέψεις παρηγοριάς για μένα σε μια κόλλα λευκή, το συνηθίζω πολύ απο τότε που σε έχασα που έφυγες βιαστηκά χωρίς να μου πείς τον λόγο. Ακούω την βροχή και σκάω το παράθυρο να πάρω την μυρωδιά την αύρα της μήπως και νιώσω κάτι διαφορετικό, μην τυχόν και κάτι αλλάξει. Κοιτάζω το στενό που όταν ερχόσουν μύριζε απο το άρωμα σου και ακουγόταν απο το χτύπημα της γόβας σου. Ήχος μοναδικός βήμα σταθερό που ξυπνούσε τις αισθήσεις μου. Κάτι ακούω , σαν το δικό σου και τρέχω να δω. Πράγματι έρχεσαι με την ομπρέλα σου τι γίνεται Θεέ μου, γυρνάς είναι αλήθεια κοιτώ έντονα σε φωνάζω με κοιτάς μα δεν είσαι εσύ. Στέκει και με καρφώνει στα μάτια ένα βλέμμα, μια κοπέλα αλλιώτικη, αλλά όχι εσύ . Τι έχεις πες μου επιμένει, την κοιτώ βαθειά και λεω γιατί δεν είσαι εσυ, που πήγε η αγάπη μου μήπως ξέρεις.......θα έρθει νεαρέ μου , θα έρθει να μένεις στο παράθυρο και θα έρθει.....

[Δημήτριος Γκόγκας]

και ακουγόταν απο το χτύπημα της γόβας σου. Ήχος μοναδικός βήμα σταθερό που ξυπνούσε τις αισθήσεις μου.

[Κωνσταντίνος Μαλάμος]

Θαυμάσιο .......!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Υπεροχο!!!

[Vasilios V.]

σας ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας...

 

[Πάρης Παπανικολάου]

Καλημέρα! Εξαιρετική γραφή!!!