Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Μιαν αγάπη γκρεμίζεται

Ένα σπίτι στην άμμο χτίζεται,
μια μακρόχρονη αγάπη γκρεμίζεται,
ήταν αυτός ο απατηλός έρωτας,
μια οφθαλμαπάτη θανατηφόρα κρύα,
σε μπουντρούμια κλεισμένη οπτασία.

Συντρίμμια θρύψαλα κομμάτια,
έγινε η καρδιά από γινάτια
κ’ έφυγε η έρμαιη μακριά ,
στης μοίρας τα μονοπάτια,
κρυφοκοίταζαν μισάνοιχτα ματιά.

Οπτασία του ελέους δοσμένη,
μέσα σε νάρκη πεσμένη,
στα μάτια αυτά τα φθονερά,
που κυριαρχούσε η οδύνη,
σε ματωμένη γαλήνη.

Στα μάγουλα σου έτρεχε ένα δάκρυ,
όταν καθόσουν στου βράχου την άκρη,
έδινες ένα ύστατο αντίο,
σε μέρη όπου ερωτεύτηκες παράφορα,
μες σε πηγάδια σκοτεινά αδιάφορα.

Μια λάμψη στα ουράνια πρόβαλλε,
σαν αντήλια της αυγής ξεπρόβαλλε,
ήταν ένα δροσερό καλοκαιρινό πρωινό,
στη χώρα των γαλήνιων υδάτων,
των λιμναζόντων βάλτων.

Ένα κύμα στα παράλια ξεβράστηκε,
μια κοπέλα τον έρωτα καταράστηκε,
πετώντας βότσαλα στον ωκεανό,
βουτηγμένη στα ποτάμια του κλάματος,
ανεμοδαρμένη του αρχέγονου δράματος.

Jose Tranquillo
(Πάρης Παπανικολάου)

Προβολές: 101

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 4 μέλη

Σχόλιο από τον/την Πάρης Παπανικολάου στις 6 Οκτώβριος 2013 στις 15:28: Καλό Κυριακάτικο απόγευμα!!!

Σχόλιο από τον/την Κωνσταντίνος Μαλάμος στις 6 Οκτώβριος 2013 στις 15:37: Υπέροχο αλλά με αρκετή Θλίψη !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καλό Απόγευμα !!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Δημήτριος Γκόγκας στις 7 Οκτώβριος 2013 στις 8:41: Πάρη ... είναι στα όρια της δυσκολίας για έναν ποιητή ή στιχοπλάστη να δημιουργήσει την ομοιοκαταληξία που έχει το ποίημά σου. Αν και εγώ δεν είμαι λάτρης αυτής της παρουσίασης ενός ποιήματος εν τούτοις πρέπει να παραδεχτώ ότι η μορφή του είναι ενδιαφέρουσα. Θα ήθελα να επισημάνω επίσης ότι χρησιμοποίησες ιδιαίτερα σκληρές λέξεις για να αποδώσεις την σκέψη σου όπως: Ένα κύμα στα παράλια ξεβράστηκε,
μια κοπέλα τον έρωτα καταράστηκε, Συντρίμμια θρύψαλα κομμάτια όμως ευτό είναι καθαρή ευθύνη του ποιητή.

Κατά τ΄ άλλα συμφωνώ με τους παραπάνω !

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 8 Οκτώβριος 2013 στις 8:00: Ωραίο !!!

Σχόλιο από τον/την Πάρης Παπανικολάου στις 8 Οκτώβριος 2013 στις 17:26: Καλησπέρα σας!!!

Υπέροχο αλλά με αρκετή Θλίψη !!! Να είσαι καλά Κωνσταντίνε!!

Ανεμοδαρμένη η αγάπη που μας περιγράφεις Πάρη!

Αλλά της έφτιαξες ένα πανέμορφα μελαγχολικό ποίημα

Σ'ευχαριστώ Κωνσταντίνα να είσαι καλά!!!

Ευχαριστώ πολύ για τον εκτενή σχολιασμό κύριε Δημήτρη μου είναι πολύ σημαντικά τα λόγια σας!!!

Να είσαι καλά Τάσο!!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 9 Οκτώβριος 2013 στις 10:37: Πολυ ωραιο!!!

Σχόλιο από τον/την Nefeli riga στις 10 Οκτώβριος 2013 στις 18:55: βουτηγμένη στα ποτάμια του κλάματος,
ανεμοδαρμένη του αρχέγονου δράματος.

Moυ άρεσε αυτό το αλλιώτικο που διάβασα, εχει την θλίψη και την σκληρότητα...αγκαλιά.!! Όμορφη Η παρουσίασή του. Εγω δεν θα μπορούσα να γράψω, θα μου ήταν δύσκολο.

Πολύ καλο.!!!

Σ΄ευχαριστώ για την φιλία.

Σχόλιο από τον/την Nefeli riga στις 10 Οκτώβριος 2013 στις 19:05: Και Συμπληρώνω. Το ποίημα δικαιώνει τον τίτλο του, που πολλές φορές ειναι δύσκολο..!!!

Σχόλιο από τον/την Πάρης Παπανικολάου στις 11 Οκτώβριος 2013 στις 12:02: Ευχαριστώ πολύ Νεφέλη για τα σχόλια σου και για την αποδοχή φιλίας, να είσαι πάντα καλά!!!

Σχόλιο