Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ΣΙΝΙΑΛΟ...

ΣΙΝΙΑΛΟ...
στίχοι jobak

Μες στο χωράφι του μυαλού μου
φύτεψαν σπόρο πλαστικό
να πέφτει η κόρη του ματιού μου
σε φαύλο αντικατοπτρισμό

Ιδέες αποφλοιωμένες
με τάϊσαν να μην πεινώ
και μ'ενοχές μεταλλαγμένες
να μη θυμάμαι τι ζητώ

Μου φούσκωσαν με σιλικόνη
του αύριο το βαθύ κενό
πολιορκημένη γκρίζα ζώνη
μοιάζει η ζωή μου απο καιρό

Μέρες γυμνές, τυφλοί επαίτες
λευτερωτές χειροκροτούν
του μέλλοντός μου οι ευεργέτες
σαν σάπια δόντια με πονούν

Ντύνεται ο φόβος μου κομάντος
σε μεθοριακή σκοπιά
στοχεύει το στερνό μου θάρρος
και το γαζώνει στα στεγνά

Τα χρόνια τα γλυκόπικρά μου
φτιάχνουνε τρύπες στο νερό
κι εγώ απ το συρματόπλεγμά μου
κάνω σινιάλο α κ ό μ α ζω...!

Προβολές: 128

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 3 μέλη

Σχόλιο από τον/την pic-a-poem.gr στις 6 Απρίλιος 2013 στις 13:24: α κ ό μ α ζω...!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 7 Απρίλιος 2013 στις 0:14: Πολυ ωραιο!!!

Σχόλιο από τον/την Κατερίνα στις 7 Απρίλιος 2013 στις 2:18: καλό!

Σχόλιο από τον/την Τσιανος Τακης στις 7 Απρίλιος 2013 στις 8:22: Μέρες γυμνές, τυφλοί επαίτες
λευτερωτές χειροκροτούν
του μέλλοντός μου οι ευεργέτες
σαν σάπια δόντια με πονούν

Εξαιρετικο!!!!!