Η αγάπη πια δε φτάνει

[Aνδριάννα Θ.]

Η αγάπη πια δε φτάνει να μετρήσει
Πια το χρόνο πάλι πίσω να γυρίσει 
…….Να σε φέρει πάλι πίσω 
Και να σβήσει
τη πληγή που μου ‘χει ανοίξει
Να τη κλείσει 


Όσο κι αν φταίξαμε 
Το ξέρω πως πονάμε 
Κι είναι οι σκέψεις 
Κάθε νύχτα που φοβάμαι 

Πως ίσως κάπου 
Κάπου αλλού μ’ έχεις ξεχάσει 
Και η καρδιά σαν το γυαλί
Πάλι θα σπάσει 

Γιατί δεν μπόρεσα εδώ 
να σε κρατήσω
αχ …να μπορούσα το χρόνο
πίσω πάλι να γυρίσω

Σε θυμάμαι μα στο «τίποτα» επιμένω
Τι κι αν έχω δώσει χρόνο …μόνος μένω 
…..Είν’ η σκέψη μου σε σένα 
Κι όλα τ’ άλλα ….μοιάζουν ξένα 
Μα εσύ ούτε που ξέρεις 
Μακριά σου τι περνώ……

Ανδριάννα Θ.

[Nefeli riga]

Η αγάπη πια δε φτάνει να μετρήσει
Πια το χρόνο πάλι πίσω να γυρίσει

Κάποιες φορές ναι, δεν φτάνει η αγάπη, και ειναι σκληρό... 

Πολύ  ωραίο.!!!

[NO]

Έχουν περάσει πολλά, πολλά χρόνια από την τελευταία μου ερωτική απογοήτευση, και σχεδόν έχω ξεχάσει πως είναι να πονάς από κάτι τέτοιο. Αν είναι αυτός ο πόνος, καλή μου Ανδριάννα, που σε κάνει να γράφεις τόσο υπέροχα, θα ήθελα για λίγο να ξαναζήσω κάτι παρόμοιο, για να εμπνευστώ όπως κι εσύ. Πολύ, πολύ ωραίο!

[Celestia]

Υπεροχο!!!!!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

[Aνδριάννα Θ.]

ελα μου ντε? οταν ποναω εχω ντερτια κ εμπνευση;ρ ευχαριστω πολυυυ

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Πολύ καλό !!!!!