Αρωμα χωρισμού

[Aνδριάννα Θ.]

Σκέφτομαι πως σ' έχασα τις νύχτες δεν κοιμάμαι
τις στιγμές που αντίκρισα συνέχεια τις θυμάμαι
δεν μπορώ να το δεχτώ πως όλα έχουν τελειώσει
μου 'λεγες πως μ' αγάπας ,τώρα μ' έχεις προδώσει!

Ερχονται βράδυα που τα δάκρυα καίνει

μα εγώ πασχίζω να παριγοριέμαι

γιατί που αγάπησα δε μετανιώνω

μα της καρδιάς δε βαστάω το πονο.

Με κρατάς φυλακισμένο

στη θύμησή σου εγκλοβισμένο

και επιλέγω τα δεσμά σου

παρα να ζησω μακρυα σου.

Δε θα σε φέρει πίσω,
στο μαξιλάρι η αγκαλιά,
ούτε μια εικόνα σου παλιά,
Που δίπλα μου γελάει…
Γιατί στα δάκρυα να αφήνομαι;

Δε θα σε φέρει πίσω,
ούτε η ψεύτικη χαρά,
ούτε η φλόγα στη ματιά,
που όλους τους ξεγελάει…
Γιατί στους άλλους να υποκρίνομαι;

Δε θα σε φέρει πίσω,
αυτή η απέραντη ερημιά,
ούτε η αυθόρμητη βρισιά,
που εσένανε χτυπάει…
Γιατί από ‘μένανε να κρύβομαι;

Σήμερα με άφησες
και η ντουλάπα άδεια
ρούχα σου δεν υπάρχουν
τίποτα να σε θυμίζει
Σήμερα με άφησες
και χωρίς τα δικά σου χάδια
πως θα μπορέσει η
καρδιά μου να ελπίζει

Με άφησες πρώτος να το θυμάσαι
αν επιστρέψεις σε 'μας ποτέ πίσω
και μου πάρεις κομμάτι από την καρδιά
Με άφησες πρώτος μην τ' αρνήσαι
αν επιστρέψεις εγώ δεν θα γυρίσω
και θα μείνεις χέρι - χέρι με την μοναξιά

Σήμερα με άφησες
και περίμενα τηλεφώνημά σου
μα δεν πήρες ποτέ
και τελικά μονάχα έπινα
Σήμερα με άφησες 
σε άφαντα πράγματα δικά σου
και εγώ ποτέ η ίδια
όπως ήμουν πριν δεν έγινα.

Ανδριάννα Θ.

[NO]

Φίλη Ανδριάννα στον τρίτο σου στίχο μιλάς καθαρά σαν άντρας, ενώ στους δύο τελευταίους σαν γυναίκα, με μπέρδεψες, γίνεται διάλογος μεταξύ ανδρός και γυναικός ή ο πόνος σε έκανε να τα μπερδεύεις; Χα χα χα κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια αλλά δεν θέλεις να την αλλάξεις μου φαίνεται. Επιμένεις σε κάτι που σε κάνει μεν να γράφεις υπέροχα αλλά από την άλλη σε πονά πολύ. Θα προτιμούσα να μην έγραφες τόσο ωραία αλλά και να μην πονούσες, αλλά νομίζω ότι εσύ προτιμάς το αντίθετο.

[Κατερίνα]

πολύ έντονο το άρωμα του χωρισμού Ανδριάννα!

[Δημήτριος Γκόγκας]

Φίλη Ανδριάννα , παρατηρώ σκαμπανεβάσματα σε σημείο που όπως λέει και ο ΑΦΩΝΟΣ μας αφήνεις άφωνους, μας μπερδεύεις λιγάκι δηλαδή. Τελικά εάν δεν πονέσεις δεν μπορείς να γράψεις ωραίους στίχους;

[Aνδριάννα Θ.]

ΧΑΧΑΧΑΧΑ ΕΙΛΙΚΡΙΝΑ ΔΕΝ ΣΚΕΦΤΟΜΟΥΝ ΟΤΑΝ ΤΟ ΕΓΡΑΦΑ ΑΥΤΟ!  ΕΩΧ ΠΑΡΕΙ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΠΡΩΗΝ ΜΟΥ ΣΑΝ ΝΑ ΜΙΛΑΕΙ ΜΑΖΙ ΜΟΥ Κ ΕΓΩ ΤΟΥ ΑΠΑΝΤΑΩ..ΑΡΩΜΑ ΧΩΡΙΣΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑΤΙ ΣΥΝΗΘΩΣ ΟΤΑΝ ΧΩΡΙΖΟΥΜΕ ΠΟΝΑΜΕ Κ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΑΛΛΑ Κ Η ΑΛΛΗ ΜΕΡΙΑ..Ο ΧΩΡΙΣΜΟΣ ΕΠΙΣΗΣ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΟΥ ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΤΟΝ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΕΙΣ ;) ΙΣΩΣ ΑΥΤΟ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΩΡΑ.....ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΤΟ ΣΧΟΛΙΑΣΑΤΕ:)

[Παντελής]

πάντα υπέροχα γράφεις στίχους Ανδριάννα, μην αφήνεις να παίζεις το ρόλο του θύματος από τώρα.

 

[Aνδριάννα Θ.]

τον επαιξα κ εχασα.δεν ξανα εχει φιλτατε :) ο αφων με ξερει καλα ;)