καφες με θεα!

[αισχυλος]

Απεναντι μου ενα κοριτσι
καθεται μονη, πινει καφε
και τη κοιταζω που 'χει ανοιξει
καπως τυχαια το ντεκολτε.

Δυο βουναλακια μ'εχουνε στειλει
τουτο το δειλι στον ουρανο
δύο ματακια και δύο χειλη
και να κορμακι...αρειανο!

Να το δαγκωσω να το τσιμπησω
τουτο το στηθος τ' ονειρικο
να το χαϊδεψω να το φιλησω
να δω αν ειναι... πραγματικο!

Σαν τη κοιταζω... μ' απογειωνει
στα βουναλακια ψαχνω κορφες
μα το γκαρσονι... πως με γειωνει
ηταν ωραιος, ρωταει, ο καφες!

[Ειρήνη]

Ανάθεμά το για γκαρσόνι χαχαχαχα

Εκείνο το ΤΥΧΑΙΑ !!!!!!!

Σπήλιε μας Μοναδικέ!!!!!

[Ειρήνη]

Και τελικά δεν μάθαμε 

και φταίει το γκαρσόνι

αν από σάρκα το...βουνό

ή από σιλικόνη!

[αισχυλος]

λες να το δαγκωνα και να εξαφανιζοταν????

[αισχυλος]

βρε ας το δαγκωνα εγω...

[τρελός τζίτζηκας]

Α! Πολύ ωραίο!!!!Θέμη Ανδρεάδη μού θύμισε ετούτο !!!!!!!!

Μου θύμισε όμως κι ένα παλιότερο δικό σου που άρχιζε με τη φράση "καλοκαιράκι, ζεστό μπανάκι" το οποίο είχα μελοποιήσει,με κάτι λεπτομέρειες ακόμα ν' απομένουν για να το ανεβάσω εδώ...

[αισχυλος]

ωωω!!!!!!!!

[Ειρήνη]

Κι ύστερα Σπήλιε μας μας λεν

πως  φταιν οι δολοφόνοι 

με τον καφέ θα έπρεπε

να λούσεις το γκαρσόνι.

(αντί για "αν" έβαλα "και" στο παραπάνω χαχα

[Δημήτριος Γκόγκας]

στίχοι για σατυρικό τραγούδι, απλό, κεφάτο, ρυθμικό.

[Κατερίνα]

τι να σου λέω τώρα!

κατέχεις το κόλπο να με κάνεις να γελάω Σπήλιο...

παίζεις σ΄άλλο γήπεδο εσύ... και σκοράρεις πάντα

[NO]

Μπράβο Αισχύλε με το υπέροχα όμορφο και εύθυμο ποίημα σου. Μεγάλη αλήθεια αυτή που περιγράφεις και μεγάλο σπάσιμο αδερφέ μου. Πολύ ωραίος.