Ο ΚΗΔΕΜΩΝ

[NO]

Θυμάμαι που σου έλεγα  μην βγαίνεις θα κρυώσεις  

ντύσου καλά, βάλε χονδρά, μην μου κρεβατωθείς      

μη βιάζεσαι παιδάκι μου με μένα να θυμώσεις           

μη κάθεσαι στα ρεύματα, να μην πλευριτωθείς;       

 

Ακόμα που σου έλεγα να κάτσεις να διαβάσεις        

σαν έξω πας, να φας καλά, αλλά ποτό μην πιεις       

να μη αργήσεις όταν βγεις, για να διασκεδάσεις     

και μη μιλάς, μη μου πνιγείς, σαν πας να καταπιείς

 

Μη βιάζεσαι, σιγά σιγά, μην πέσεις και κτυπήσεις  

μην τρέχεις, μη χοροπηδάς, φυλάξου στα σκαλιά    

και μη πατάς ξυπόλητο, να μη μου αρρωστήσεις    

κοίτα να μην μπουρδουκλωθείς, πρόσεχε τα χαλιά  

 

Θυμάμαι το χεράκι σου να σφίγγω στην παλάμη    

και απαντήσεις να ζητάς χωρίς αναβολή 

σαν είχες την αγκάλη μου φωλίτσα και θαλάμη

να μεγαλώσεις σου 'έλεγα πως βιάζεσαι πολύ     

 

Σαν αστραπή περάσανε τα χρόνια και οι μήνες   

και ο καθένας άλλαξε γοργά διαδρομή                 

μοιραία μας παρέσυραν του χρόνου οι σειρήνες 

τώρα εσύ αρχίνισες, τα όχι και τα μη                   

 

Κι όλο μου λες και ξαναλές, μην βγαίνεις θα κρυώσεις 

μη κάθεσαι στα ρεύματα, να μην συναχωθείς                

λίγο να φας, νωρίς, νωρίς να πέσεις να ξαπλώσεις        

να περπατάς προσεκτικά, να μην μπουρδουκλωθείς     

 

Για σένα ήρθε άνοιξη και θα ’ρθει καλοκαίρι       

για μένα είναι η ζωή, ατέλειωτος χειμών            

εσύ σαν ήλιος λαμπερός και ’γω σαν αχνοκέρι  

εγώ είμαι τώρα το παιδί κι εσύ ο κηδεμών.        

Δ.Β.Κ

[Souzana Allifraggi]

Εξαιρετικά όμορφο-όλο τρυφερότητα..!

[CHristalia]

πολύ γλυκό και τρυφερό!! είσαι πολύ στοργικός πατέρας!

[NO]

Παντελή, Σουζάνα και CHristalia σας ευχαριστώ από καρδιάς. Με τιμούν τα λόγια σας, να είστε καλά!