Το εγκατηλειμένο σπίτι

[Ν. Α. Μιχαλιτσλής]

Κεφάλαιων Α'

   Ήταν Ιανουάριος του 1540, όταν συνέβησαν τα γεγονότα που θα διηγηθώ παρακάτω. Όλα συνέβησαν στην περιοχή της Σκοτίας, πολύ μακριά από το Εδιμβούργο, σε ένα χωριό χαμένο μέσα στα βουνά. Κανείς δεν ήξερε το χωριό αυτό. Αυτοί που το ήξεραν, ή ήταν η καταγωγή τους από εκεί και φύγαν με χίλια ζόρια, λόγω έλλειψης μεταφορικών, για μια καλύτερη ζωή, ή είχαν περάσει κατά τύχη από τα μέρη εκείνα, διότι πιο πάνω στο επόμενο βουνό πηγαίναν αρκετοί κυνηγοί, επειδή εκεί είχε τα καλύτερα ζώα τα οποία έτσι και σκοτώναν κάπιο θα βγάζαν περισσότερα χρήματα. Έτσι οι μισοί σχεδόν περνούσαν από το χωριό αυτό για να φτάσουν στην περιοχή που αναφέραμε πιο πάνω, οι δε άλλοι μισοί σίγουρα μπορεί να μην γνώριζαν τίποτα για το ότι υπάρχει χωριό σε εκείνα τα μέρη
   Ένας άλλος λόγος που ήταν  μπορεί να ήταν γνωστό αυτό το χωριό, ήταν τα εγκαταλειμμένα σπίτια, τα οποία ήταν πολλά σε αριθμό. Παρόλο τον αριθμό όμως ένα σπίτι ξεχώρισε το οποίο ήταν τεράστιο και χρόνια εγκαταλειμμένο και επίσης ξεχώριζε από μακριά λόγο του μεγέθους του. Ήταν στην οδό walker στην οποία έτυχε να είναι και το δικό μου σπίτι σαν πήγα να κατοικήσω εκεί και κατά τύχη πάλι, δηλαδή χωρίς να το θέλω, έμεινα απέναντι από το σπίτι αυτό και όσα θα διηγηθώ παρακάτω είναι αληθινά. Το σπίτι αυτό, όπως και τα άλλα στο χωριό, ήταν χρόνια πολλά εγκαταλειμμένο. Κανείς έως τώρα, δεν ξέρει καν ποιος είναι ο ιδιοκτήτης αυτού του κολοσσού. Άλλοι λένε πως το είχε ένας πλούσιος, τον οποίο, λένε μερικοί, μιλούσε με πνεύματα και τον πείρε ένα πνεύμα μαζί του, άλλοι πάλι λένε πως έφυγε και κανείς ως τώρα δεν ξέρει που είναι. Πάντως το πιο κοινό στοιχείο που υπάρχει στις φήμες αυτές είναι ότι εξαφανίστηκε ξαφνικά και πως κανείς δεν ξέρει που είναι.
                                                          **********
  Όλα άρχισαν το φθινόπωρο του 1540. Όπως κάθε πρωί, σηκώθηκα από το κρεβάτι μου, θα ήταν περίπου έξι το πρωί όπως κάθε μέρα. Σηκώθηκα λοιπόν, πλύθηκα στο μπάνιο και βγήκα να πάω την πρωινή μου βόλτα και αργότερα να πάω στην δουλειά. Κατέβηκα λοιπόν τα σκαλιά και άνοιξα την πόρτα να βγω. Μόλις βγήκα όμως, κατευθείαν παρατήρησα κάποιον να κάθεται στα σκαλοπάτια του εγκαταλειμμένου και μεγάλου κτιρίου. Μου φάνηκε νέος, περίπου τριάντα με σαράντα χρονών. Μόλις κατάλαβα πως με είδε που τον κοιτούσα τον χαιρέτησα λέγοντας του καλημέρα σας>>. Εκείνος ανταπέδωσε στο χαιρετισμό μου και κατευθείαν σηκώθηκε να φύγει πετώντας σε μια λιμνούλα με νερό, που είχε δημιουργηθεί το βράδυ από την βροχή, το μισοτελειωμένο του τσιγάρο, ή καλύτερα την γόπα που είχε μείνει
Εγώ εκείνη την στιγμή δεν ανησύχησα παρόλο που με φάνηκε περίεργο το τι μπορεί να έκανε ένας ξένος σε ένα εγκαταλειμμένο σπίτι και συνέχισα την πρωινή μου βόλτα.
    Στην επιστροφή μου όμως από την δουλειά μου και μόλις ειδικά έφτασα στην  γειτονιά, είδα τους πάντες αναστατωμένους. Πήγαιναν και ερχόντουσαν πάνω κάτω πανικόβλητοι. Εγώ δεν μπόρεσα να καταλάβω τι συμβαίνει ώσπου

έπιασα ένα γείτονα μου και τον ρώτησα.
- Τι συμβαίνει εδώ; τον είπα

- Δεν έμαθες, με απαντάει, που ζεις εσύ;
- όχι δεν έμαθα, τον απάντησα κατευθείαν εγώ, θες να με πεις εσύ;
- Πέθανε ο γερός δύο τετράγωνα πιο κάτω από εσένα, με είπε. Μα εγώ
μιας και δεν βρήκα κάτι το περίεργο του ρώτησα με ένα απορημένο ύφος,
-Και το περίεργο πους σας έκανε να πανικοβληθείτε πιο είναι σε αυτό το γεγονός;
 - το περίεργο είναι ότι βρέθηκε μαχαιρωμένος στο λαιμό μέσα στο εγκαταλειμμένο σπίτι που είναι απέναντι από εσένα.
     Τότε εγώ πανικοβλήθηκα, δεν ήξερα τι να κάνω. Είχαμε έναν δολοφόνο και κανείς δεν ήξερε ποιος είναι. Ο καθένας μπορούσε να είναι το επόμενο θύμα αυτού του φονιά. Μετά την κηδεία πήγα και κλείστηκα σπίτι καθισμένος μέχρι τα μεσάνυχτα στο παράθυρο του δωματίου μου, χωρείς να παίρνω τα μάτια μου από το τεράστιο και τρομακτικό σπίτι που πήρε μέρος ο φόνος του αθώου και ηλικιωμένου γείτονα μου.
                                                    **********
                                                   (συνεχίζεται)

[Ν. Α. Μιχαλιτσλής]

Δικό μου μυθιστόρημα που δεν το έχω τελειώσει ακόμα

[Ν. Α. Μιχαλιτσλής]

κοματι κοματι λέω να το αναρτήσω εδώ. Αργότερα βλέπουμε για βιβλίο

[NO]

Περιμένω με αγωνία την συνέχεια φίλε Νίκο. Μου άρεσε πολύ το πρώτο τμήμα του μυθιστορήματος σου, που εκτός των άλλων μπαίνει δυναμικά στην υπόθεση και στο συγκλονιστικό γεγονός της πλοκής. Αφήνει υπονοούμενα και υποσχέσεις για μια εξαίσια συνέχεια. Άργησες λίγο να φανείς φίλε Νίκο αλλά άξιζε την προσμονή.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

[viris dimitris]

fantastiko bravo

 

 

 

 

 

 

 

 

 

[Nefeli riga]

Καλο για αρχή, περιμένω να δω την συνέχεια.!