Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Νέγρος του εικοστού πρώτου αιώνα

απροσδιόριστος από φυλή και χρώμα

από τη γέννα στο ποδάρι η αλυσίδα

απόκληρος υιός από μαμά πατρίδα

Μες τους αιώνες κάλπικη δημοκρατία

ανυπεράσπιστοι βορά για τα θηρία

στο κολοσέο σάρκες βλέπεις και δακρύσεις

με υγρο μάντηλα τα μάτια σου σκουπίζεις

σε πλημυρίζει μια φρεσκάδα άρωμα δυόσμου

θεέ μου τι κρίμα τα μαρτύρια του κόσμου

Και τριγυρίζεις άυπνος και μπερδεμένος

άλλος δοξάζει το σταυρό και άλλος ο φορτωμένος

Νέγρος του εικοστού πρώτου αιώνα

απροσδιόριστος από φυλή και χρώμα

ελευθερία ξεχασμένη στα κιτάπια

αναμοχλεύεται με τα διαίτης χάπια

Απλώνω χέρι σε παιδί σκελετωμένο

και του φωνάζω είμαι εκεί σε περιμένω

να μείνεις όρθιος λεβέντη μου προσμένω

να μη λυγίσει πως; αφού είναι πεινασμένο

Προβολές: 120

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 16 Ιανουάριος 2013 στις 23:05: "άλλος δοξάζει το σταυρό και άλλος ο φορτωμένος"

Και μόνο αυτός εδώ ο στίχος είναι ΠΟΙΗΜΑ Χρηστάρα!!!

Υποκλίνομαι για άλλη μια στη σκέψη και στην ευαισθησία σου!!!!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 16 Ιανουάριος 2013 στις 23:35: Καταπληκτικο!!!

Γεια σου Χρησταρα

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 17 Ιανουάριος 2013 στις 19:16: '

" Απλώνω χέρι σε παιδί σκελετωμένο

και του φωνάζω είμαι εκεί σε περιμένω

να μείνεις όρθιος λεβέντη μου προσμένω

να μη λυγίσει πως; αφού είναι πεινασμένο "

Τα λόγια πράγματι περιττεύουν σε τέτοιους στίχους ...

Φοβερό ποίημα ...

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 17 Ιανουάριος 2013 στις 19:18: .

Πολύ καλό !!!!

Σχόλιο από τον/την NO στις 18 Ιανουάριος 2013 στις 2:06: Τα είπε όλα η Παυλίνα, και συμπλήρωσε υπέροχα το καταπληκτικό σου ποίημα. Φίλε στο έχω ξαναπεί, γράφεις με την ψυχή, γι' αυτό τα ποιήματα σου είναι τόσο ζεστά και ανθρώπινα. Μπράβο σου.