Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το κύμα

Φύσα αγέρα δυνατέ τα δέντρα να κουνήσεις
να πέσουν τα ξερόφυλλα στη γη να ξαποστάσουν
κι όταν θα έρθει η βροχή μη τα μετακινήσεις
μαζί κι αυτά να πορευτούν, μακριά θέλω να φτάσουν,

αφού σε κάποιο φύλο εκεί στο πιο ψηλό το δέντρο
τόπιασα και ζωγράφισα το μέρος της καρδιάς,
το βέλος που τη χτύπησε και πέτυχε το κέντρο
κι έτρεξε αίμα σα νερό, αίμα πληγής γλυκειάς,

κι όταν θα πάει στη θάλασσα με την πολλή φουρτούνα
θα γίνει το μεθυστικό, το κύμα θα ημερέψει,
θα σταματήσει το θυμό κι αυτό το ταρακούνα
κι έτσι πως θάναι ήσυχο θάρθει να σε γυρέψει,

για να σου πει πως έγινε για σένανε αγάπη.!!!
Κάθε φορά που το θωρείς το κύμα μη φοβάσαι,
σταλμένο από μένανε, σου λέει και υπογράφει
πως πάντα θαμαι δίπλα σου, αυτό να το θυμάσαι.!!!

Κώστας Απηλιώτης.

Προβολές: 90

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 8 μέλη

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 12 Δεκέμβριος 2012 στις 21:05: Πέτυχες κέντρο!! Θαυμάσιο!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 12 Δεκέμβριος 2012 στις 21:07

Σχόλιο από τον/την NO στις 12 Δεκέμβριος 2012 στις 22:55: Φίλε Κώστα πραγματικά διάβασα και δεύτερη φορά το ποίημα σου και φοβάμαι πως θα το κάνω για πολλές ακόμα, προκειμένου να το απολαύσω ξανά και ξανά, και ίσως για να αποστηθίσω κάποιους στίχους του. Μαγευτικό το αποτέλεσμα, υπέροχο το όλο. Σε θεωρούσα ποιητή, όχι θαυματοποιό. Σε συγχαίρω.