Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Οι ελεύθεροι

Πώς είναι δυνατόν τον άνεμο
σ’ ένα κουτί να κλείσεις;
Θα σταματήσει να φυσά,
να ρέπει συνειδήσεις.

Πώς είναι δυνατόν του ποταμού
να φράξεις την αιτία;
Θα σταματήσει να κυλά
σε ξέφρενη πορεία.

Ακόμα κι αν φράξεις το ποτάμι
ξέχειλο θα βρει πάλι
τόπο κατάλληλο, ευαγή να εκβάλλει.

Ακόμα κι αν κλείσεις τον αέρα
τίποτα δεν θα’ χεις πια εμπρός σου
παρά την ανάμνηση του δρόσου.

Οι δυο ελεύθεροι αποστέργουν κάθε όριο.
Άλλο δρόμο βρίσκουν και ησυχάζουν.

Προβολές: 89

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 5 μέλη

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 17 Οκτώβριος 2012 στις 5:51: Πολυ ωραιο!!!

καλημερα

Σχόλιο από τον/την Βαιος Μεταξογιεννης στις 17 Οκτώβριος 2012 στις 15:12: Γλωσσικος πλούτος και συμβολα που καθιστούν την αλήθεια ισχυρή και ξεκάθαρη... αυτό που ειναι ελεύθερο ελεύθερο θα ειναι!!!! Διαφορετικό το ύφος του ποιήματος αυτού σε σχέση με άλλα που έχω διαβάσει!!!Την καλησπερα μου!!

Σχόλιο από τον/την Δημήτριος Γκόγκας στις 17 Οκτώβριος 2012 στις 16:17: στην ανάγνωση μπερδεύτηκα, κατά την μετάβαση από το έμετρο τετράστιχο, στο τρίστιχο και μετά στον πεζό λόγο.

Οι δυο ελεύθεροι αποστέργουν κάθε όριο.
Άλλο δρόμο βρίσκουν και ησυχάζουν.

Ωραίο!