Η ΠΥΡΚΑΓΙΑ ΤΗΣ ΧΙΟΥ

[ΙΣΙΔΩΡΟΣ ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ]

Κατάμαυροι καπνοί αναδύονται από της Χίου τα βουνά

Ο χρυσός ήλιος έχει σβήσει απ’ τον καταγάλανο ουρανό

Μεγάλη πυρκαγιά καίει του μυροβόλου νησιού τα σωθικά

Κι οι καρδιές μας να θρηνούν και να κλαίνε γοερά.

 

Τα μαστιχόδεντρα σκελετωμένα, μαυρισμένα και ρικνά

Με λευκά δάκρυα που στέρεψαν απ’ τον απύθμενο πόνο

Τα πουλιά θλιμμένα μες στου ζοφερού τοπίου τον καμβά

Να κράζουνε σπαρακτικά της συμφοράς το χρόνο.

 

Η θάλασσα σκυθρωπή και οργισμένη να λυσσομανά  

Και τα λιγοστά σωσμένα πεύκα να γέρνουν απ’ τ’ αγέρι

Το ποτάμι με αχό μες στον απελπισμένο κάμπο να κυλά

Η νέα πράσινη ζωή θα φυτευτεί με της ελπίδας το χέρι.

[Βαιος Μεταξογιεννης]

Τα δάκρυα της Χιου που καήκανε!!!! Δοσμένο με όλη την δύναμη της αλήθειας!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μπράβο!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Δυστυχώς έγινε και αυτό!!! 

Πολύ δυνατό το ποιημα σου!! 

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Ωραία αποτύπωση της θλιβερής πραγματικότητας !!!!

[Παντελής]

από τα δάκρυα του μαρτυρίου του άγιου Ισίδωρου, λένε οι παραδόσεις βγήκε το μαστίχι,

τώρα φορά πάλι μαύρα η Χίος, μα οι Χιώτες πάντα βλέπουν προκοπή.

 

[Nick Renito]

Έτυχε να ταξιδεύω , εκείνη την νύκτα από Μυτιλήνη για Πειραιά!.. Είχαμε ενδιάμεσο σταθμό την Χίο!.. Μου έκανε εντύπωση ότι ενώ είχε άπνοια,..όταν αρχίζαμε και πλησιάζαμε στην Χίο , άρχισε ένας δυνατός αέρας!...Όλοι αναρωτιόμαστε τί έγινε!.. Και τότε είδαμε!... Κοιτάζαμε από το κατάστρωμα . Ήταν τρομερή η ένταση και η έκταση της φωτιάς!..έφτανε μέχρι κάτω στην θάλασσα!.. Πάνε τα μαστιχόδεντρα, έλεγαν όλοι!.. Η ατυχία,..σε αυτούς που τα είχαν!...