Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Αν αναρωτηθω...

Αν αναρωτηθω ποτε...
Που παμε..που τραβαμε...
Και μεσα στα χαλασματα...
Διακρινω καποιο φως...

Αν γινω ατρομητη ψυχη...
Και παψω να φοβαμαι...
Και παψω του εαυτου μου...
Να ειμαι ο τιμωρος...

Τοτε και τα χαλασματα...
Την λαμψη τους θα βρουνε...
Και πετρα πετρα θα γενουν...
Το στεκι της καρδιας...

Θα παψω τοτε να πονω...
Τα σκοτη θα χαθουνε...
Κι ευθυς θα γινει ο δρομος μου...
Ταξιδι ανασεμιας....

Προβολές: 94

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 6 μέλη

Σχόλιο από τον/την Βαιος Μεταξογιεννης στις 2 Ιούνιος 2012 στις 22:59: Πάψαμε να κοιτάμε και να διακρίνουμε το φως έστω και μέσα στα χαλάσματα.Μεγάλη αλήθεια ανθρώπινα ειπωμένη.

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 3 Ιούνιος 2012 στις 1:47: Πολύ - πολύ καλό!!!

Σχόλιο από τον/την Τάσος Π. Δασκαλάκης στις 3 Ιούνιος 2012 στις 6:37: .

Ωραίο !!!!!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 3 Ιούνιος 2012 στις 11:28: Πολυ ωραιο!!!

Σχόλιο από τον/την Nick Renito στις 3 Ιούνιος 2012 στις 15:40: Ωραίο !!!!!!

Σχόλιο από τον/την ΡΑΠΤΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΑ στις 3 Ιούνιος 2012 στις 16:21: Ευχαριστω πολυ ολους για τα καλα σας λογια...ειναι απο τα πρωτα γραφομενα μου χρονια πριν...αλλα ακομα επικαιρο...

Σχόλιο από τον/την Katia στις 3 Ιούνιος 2012 στις 18:51: Εξαιρετικο απο καθε αποψη... Λογια απλα, δυνατο κι αισοδοξο μηνυμα και τεχνικη αψογη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Την καλησπερα μου και καλως σε βρηκα Κωνσταντινα!