Αν αναρωτηθω ποτε...
Που παμε..που τραβαμε...
Και μεσα στα χαλασματα...
Διακρινω καποιο φως...

Αν γινω ατρομητη ψυχη...
Και παψω να φοβαμαι...
Και παψω του εαυτου μου...
Να ειμαι ο τιμωρος...

Τοτε και τα χαλασματα...
Την λαμψη τους θα βρουνε...
Και πετρα πετρα θα γενουν...
Το στεκι της καρδιας...

Θα παψω τοτε να πονω...
Τα σκοτη θα χαθουνε...
Κι ευθυς θα γινει ο δρομος μου...
Ταξιδι ανασεμιας....