Ο σύντροφος της ελπίδας

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Ποιος είναι αυτός που χάρο δε υπολογίζει

τον προσκαλεί και του ορθώνεται μπροστά

φτιάχνει η καρδιά του της ελπίδας μετερίζι

σαν νυχτοπούλι το φυλάει και ξαγρυπνά

 

Στέκει μονάχος ,τα όνειρα του συνοδεία

κοιτάει τον ήλιο τα πουλιά και αναπολεί

τότε χαμόγελα που γέμιζε η πλατεία

και η κάθε μέρα ξεκινούσε με γιορτή

 

Μα οι δοσίλογοι πουλήσανε τη χώρα

θλίψη φυτρώνει από παντού σαν το αγκάθι

το παρελθόν αναμοχλεύεται στο τώρα

και πλημυρίζει ολόγυρα του χθες τα λάθη

 

Όμως αυτός δεν αποδέχεται τη μοίρα

ψάχνει τον τρόπο για να βρει να την αλλάξει

και αν η ζωή του μεταφέρει ηλιαχτίδα

πρόθυμος είναι στον βωμό να την πετάξει

 

Άλλοι κρατούσαν το όπλο στο δικό του χέρι

αυτός στα μάτια τους κοιτάει, χαμογελά

έσκιαξε ο κρότος της νιρβάνας περιστέρι

και η ψυχή του ταξιδεύει όπως παλιά

*

*

Γενναίοι όσοι προσπάθησαν με το θανατό τους να αλλάξουν όσα δεν κατάφεραν εν ζωή.

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καλο του ταξιδι!!!

[Δημήτριος Γκόγκας]

Κανείς δεν ξέρει εάν τελικά ο θάνατος ορισμένων ανθρώπων μπορεί άλλαξε προς το καλύτερο τα πράγματα ή αυτά που δεν κατάφεραν εν ζωή να αλλάξουν. Ή  ίσως πάλι να  ήταν πολύ καλύτεροι οι δρόμοι μας εάν δεν θυσιάζονταν;  Καλά όμως ξέχωρα από τις φιλοσοφίες , μπορεί κανείς να μην παραδεχτεί την ελπίδα που έκυβαν και αναδύθηκε μέσα από θυσίες πατριωτών ελλήνων και ελληνίδων; Η ελπίδα μπορεί να κρύβαται πίσω από ένα  χαμό, από ένα θάνατο. Ας σκεφτούμε ότι πάντα μέσα από τις στάχτες γεννιέται το μέλλον .......

Και αν τους νεκρούς τους βάζουμε μπροστά είναι γιατί θέλουμε μια ασπίδα.......

[Ειρήνη]

Γεια σου Χρήστε μας, Σύντροφε της ελπίδας!!!

[Άγγελος Παπαγεωργίου]

Ωραίος, πατρίδα !

Πρέπει να σμίξουμε για πολύ τσίπρο κάνα Σαβ/κο .

Σε τίποτε Τζουμερκοχώρια ή Ζαγόρια....

Πάνω απ' τα 1000 μέτρα πάντως.

Οπωσδήποτε...

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Με μεγάλη μου χαρά ,πατρίδα να τα πούμε με κανά τσιπουράκι.

Και πάνω σπό τα 1000μ φυσικά.

Όποτε μπορείς μου το λες και ακολουθώ.