ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΕΛΠΙΔΑ

[ΓΕΩΡΓΙΑ ΜΠΑΚΑΛΗ]

ΚΑΤΕΧΟΜΕΝΗ ΕΛΠΙΔΑ

'

'Ολο μακραίνουν της απόγνωσης τα βράδια

κι η μέρα χάνεται στης πάχνης το βαθύ

σμίγουν τα όνειρα στου κόσμου τα φανάρια

μα τ'αγνοείς πάντα σαν το πορτοκαλί

σ 'αυτή την πόλη κατεχόμενης ελπίδας

γλιστράει ο φόβος και εκδίδεται κρυφά

βουτά η οργή απ'την ταράτσα της πατρίδας

κοιμούνται όλοι...περπατάτε πιο σιγά...

R Κατεχόμενη ελπίδα,μες στις πιάτσες τριγυρνάς

έπεσες μες στη παγίδα,και τα όχι σου πουλάς

κάνεις μετάγγιση στο αύριο ν'αντέξει

μα το μεθαύριο διψάει πιο πολύ

μόνιμη σκέψη σου,πως πάνω σου θα πέσει

αυτή που βρίζεις...μου χρωστάς..τύχη τυφλή

με γκρίζα γράμματα την άνοιξη τρομάζουν

κι εκείνη βγαίνει μόνο τη Πρωτομαγιά

τα χελιδόνια μετανάστες που κοιτάζουν

μες στων ματιών σου αυτοκτονούνε τον χιονιά

R Κατεχόμενη ελπίδα,σε μπογιάτισαν ξανά

εγώ Στουρνάρας κι εσύ Σίνα,χαθήκαμε μες στα στενά...

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Πολύ καλό !!!!!!!

Καλωσόρισες Γεωργία !