Ο άγγελός μου

[Αριάδνη Μεσογείτη]

Μές στη νυχτιά την άπονη, και σε σκιά κακούργα

είδα παιδιά να πέφτουνε στη λάσπη και στη μούργα.

Φοβήθηκα και πόνεσα σαν τη δικιά τους μάνα,

που αν τα ’βλεπε θα βούλιαζε σε βουρκωμένη αλάνα

 

Ως το πρωί η σκέψη μου σε κείνα είχε κολλήσει

κι από τη στεναχώρια μου κι εγώ είχα μαυρίσει.

Η άλλη μέρα ξάγρυπνη με βρήκε στο κρεβάτι

και η ψυχή στα τάρταρα ήταν κι αυτή φευγάτη.

 

Βαρύ ήταν το κεφάλι μου κι η στεναχώρια τόση,

σαν μια βαριά ταφόπλακα το στήθος να πλακώσει.

Τι κι αν γιορτή ξημέρωσε, τι κι αν ευχές προσμένω

έχω κερί στο εικόνισμα για τα παιδιά αναμμένο.

 

Ξάφνου αντάρα ακούστηκε απ’ τ’ ουρανού τα ύψη,

που ’κανε την καρδούλα μου αμέσως ν’ ανανήψει.

Μέσα στην κάμαρα άγγελος μπήκε, μα δεν χωρούσε

και τις φτερούγες του ο φτωχός στην άκρη τους λυγούσε.

 

Καθόλου δεν ομοίαζε με τους γνωστούς αγγέλους,

σε ζωγραφιές που βλέπουμε, ούτε με αρχαγγέλους,

με άσπρους χιτώνες και χυτά στους ώμους τα μαλλιά τους,

με ομορφιά αγγελική κι ουράνια τη λαλιά τους.

 

Γένια λευκά στα μάγουλα κι άσπρα ‘ταν τα μαλλιά του,

χοντρούς φακούς μυωπικούς στηρίζαν τα γυαλιά του.

Ήταν χοντρούλης μα γλυκός, με στρογγυλή κοιλίτσα

κι ένα μπαστούνι κράταγε, μια ίσια μαγκουρίτσα.

 

Μ’ ένα γλυκό χαμόγελο στην κεφαλή τη φλογισμένη

το χέρι απίθωσε απαλά κι είπε ‘Να είσαι ευλογημένη’!

Με τις φτερούγες μ’ έκλεισε σε ολόφωτες ακτίνες

κι ευθύς μετά εχάθηκε πίσω από τις κουρτίνες.

 

Είπα πως ήταν όνειρο που ξυπνητή το είδα,

όμως μου έδωσε πνοή και στην ψυχή μου ελπίδα.

Μα σας το λέγω, δεν μπορώ ακόμα να εξηγήσω

πώς βρέθηκαν τα πούπουλα που είδα πριν σκουπίσω!

 

Αριάδνη Μεσογείτη

 

[ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ]

Πανεμορφο!!!!

[Αριάδνη Μεσογείτη]

Σας ευχαριστώ όλους για τα πολύ καλά σας λόγια. Αυτό που έγραψα ήταν μια εν μέρει αληθινή εμπειρία που είχα, καθώς ένα βραδάκι του καλοκαιριού καθόμουν στο μπαλκόνι μου και ρέμβαζα τη νύχτα. Σε μια σκοτεινή γωνιά κάτω από το σπίτι μου, είδα δυο νεαρά παιδιά, εικοσάρηδες περίπου, να κάνουν "χρήση". Το θέαμα ήταν σοκαριστικό. Τα παιδιά χάθηκαν στο σκοτάδι γελώντας κι εγώ έμεινα να βασανίζομαι...  Καθώς ο πόνος βάζει σε ενέργεια την πέννα πάνω στο χαρτί και το μυαλό ζητά διεξόδους για να ελαφρύνει μια βαριά ατμόσφαιρα, βγήκε αυτό που διαβάσατε... Ελπίζω στην κατανόησή σας. Την καλημέρα μου να έχετε....

[marakos]

ΤΟΝ ΧΟΝΤΡΟΑΓΓΕΛΟ ΤΙ ΤΟΝ ΗΘΕΛΕΣ ΜΠΟΡΕΙΣ ΝΑ ΜΟΥ ΠΕΙΣ ΠΕΡΙΚΑΛΩ?

[Αριάδνη Μεσογείτη]

Καμμιά φορά οι χοντροί άγγελοι διαθέτουν περισσότερη καλοσύνη από τους λεπτούς, ίσως και κατανόηση. Αν βρήκες κάποια ομοιότητα με τον άγγελό μου, όπως επισήμανε και ο Στιχοπλά.., αγαπητέ Μαράκο, σου ζητώ συγγνώμη, αλλά δεν είχα τέτοια πρόθεση.

[marakos]

ΑΣΤΕΙΕΥΟΜΑΙ ΑΡΙΑΔΝΗ,ΑΛΛΑ ΝΑ,ΨΑΧΝΟΜΑΙ ΓΙΑ ΠΟΥΠΟΥΛΑ Ο ΚΑΨΕΡΟΣ ΚΑΙ ΤΑ ΒΡΙΣΚΩ ΜΟΝΟ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΑΞΙΛΑΡΙ ΜΟΥ

ΣΕ ΛΙΓΟ ΘΑ ΠΟΣΤΑΡΩ ΤΟΝ ΜΑΡΑΚΟ "ΑΓΓΕΛΟ" ΑΛΛΑ ΧΩΡΙΣ ΠΟΥΠΟΥΛΑ

[Αριάδνη Μεσογείτη]

Χαίρομαι που κατά κάποιο τρόπο έγινα πηγή έμπνευσής σου...

[Ειρήνη]

Αγγελικά πλασμένο Αριάδνη!!!