Αἴσωπος ἀλὰ...Λὸ Σκόκκο!

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Ἕνας μύθος τοῦ Αἰσώπου, μεταξὺ ἄλλων, ὅπως τὸν ἔγραψα, κι' ὅπως τὸν μοιραστήκαμε:  ὁ Ταχυδρόμος, ἡ Κουκλοὺ καὶ ὁ Θεατρὰς, στὴν παράστασή μας, κάποτε, ἐπὶ χρόνια: "Αἴσωπος καὶ Λὰ Φονταὶν, σημειώσετε 0 - 0"

----  Ἡ ἀλεποὺ καὶ ὁ κόρακας ----

Ταχυδρόμος: - Ναί ἀλλά οἱ μύθοι τους εἶναι... Ὅ,τι καί νἆναι, νά, θά πῶ κι' ἐγώ ἕναν μύθο - μέ δικά μου λόγια.
[Ἡ Κουκλού καί ὁ Θεατράς, παραχωρώντας τήν θέση καί τόν ρόλο τους στόν Ταχυδρόμο, ξαναγίνονται ἀγάλματα. Ὅ,τι ποῦν στήν διάρκεια τοῦ μύθου, θά τό ποῦν ἀλύγιστοι]. [Ὁ Ταχυδρόμος παραλαμβάνει τήν σκυτάλη τους].
(Στό κοινό) Καλέ, δέν σᾶς εἶπα!... Χθές, δέν εἶχα βγεῖ βολτίτσα
στό Δάσος Αἰσώπου; Εἶδα μιάν Ἀλεπουδίτσα
ὄμορφη, μά πονηρήηη!... Στεκόταν καί μιλοῦσε
σ' ἕνα Κόρακα, πού σάν χαζός τήν ἐκοιτοῦσε,
ὅσο ἐκείνη, μέ χίλια νάζια - θεέ μου, τί πονηρή!...
σέ κεῖνον γλυκομίλαγε, κοιτώντας τό τυρί
πού ἔτρωγε ἐκεῖνος:

- Τί γλυκός, φίνος,
εὐγενής, καλός,
ἱππότης, σοφός,
ζηλευτός... ἀχά!
ἕνα μοναχά
δέν ἔχεις, ἕνα: Κουκλού καί Θεατράς: (Ὁμόφωνα, σάν νά τό μάντεψαν) - Φωνή!...
Ταχυδρόμος: -........... Κανένα
τραγοῦδι δέν σ' ἄκουσα, καλέ, νά λές ποτέ σου!...
Πῶς νά γίνεις βασιληάς; Ἔχασες τίς χορδές σου;...

Θυμώνει ὁ Κόρακας, τό τυρί κατρακυλάει
χάμω...
Θεατράς: - Κράαα κράααα!...
Ταχυδρόμος:-.................φωνάζει ὁ χαζός. Τότε τό σκάει,
χάνεται ἡ Ἀλεπουδίτσα.
Τρέχει ἐκεῖ, σέ μιάν ἀκρίτσα,...
Κουκλού: - Χράτς χράτς...
Ταχυδρόμος: ............. τρώει τό τυράκι,
νηστικό πιά τό Κοράκι.
Κουκλού καί Θεατράς: (Χειροκροτοῦν) - Μπράβο!...
Ταχυδρόμος: - Καλά, δέν καταλαβαίνω! Εἶστε ἤ δέν εἶστε τώρα ἀγάλματα; Ἐγώ νόμιζα...

Κουκλού: - Δηλαδή, τί νόμιζες, Ταχυδρόμε, πώς εἴμαστε πέτρες; Ἠθοποιοί εἴμαστε, ὅ,τι πιό ἀέρινο,μωρό μου!...

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Κι' ἕνα τραγουδάκι ποὺ ἔλεγε ὁ Θεατρὰς (ἐγὼ), στὴν ἴδια παράσταση.

~~~~Στήν σκηνή σάν βγαίνω,
μέ τράκ ἤ χωρίς τράκ,
λάμψεις ἀνασαίνω,
σπάει ἡ καρδιά μου - κράκ!...
Σά νἄχω φτερά,
λές πετῶ ψηλά
μέχρι τά οὐράνια...
Νιώθω τά παιδιά
πού γελοῦν γλυκά...
ὤ, τί περηφάνεια!...

[Ἰάνης Λὸ Σκόκκο]

Κι' ἄλλο ἕνα: ---- ὁ λαγὸς καὶ ἡ χελώνα ----

~~~~

Θεατράς: - Ἀρχίζω.
(τραγοῦδι) Στοίχημα: πρῶτος ποιός θἆναι
στό σχολειό
πρίν τό κουδοῦνι,
ντρίν ... ντρίν ... ντρίν ...
ντρίν ... ντρίν ... ντρίν ...
καί στήν Τάξη του θά μπεῖ.
Λέει ὁ Λαγός: - Ἄσ' την νά φύγει,
τή φτωχειά,
ὥσπου νά φτάσει...
χά ... χά ... χά ... χά ...χά ... χά ...
θά τελειώσει ἡ χρονιά!...
Λέει ἡ Χελώνα, ἡ καημένη: ...
Κουκλού: - Ξεκινῶ,
νά μήν ἀργήσω,
πῶ! πῶ! πῶ! καί πῶ! πῶ! πῶ!...
καί μέ δείρουν στόν πωπό!...

Θεατράς: - Πῆγε ὀκτώ καί εἴκοσπέντε,
κι' ὁ λαγός
καρότα τρώει...
οὔτε βῆμα κάνει ἐμπρός...
- στά ποδάρια εἶναι γοργός!...
Τήν Προσευχή, λέει ἡ Χελώνα...
Κουκλού: (Κάνοντας τόν σταυρό της) - Ἅγιος, ἄς τόν φυλάει...
Ἤμαρτον, Θεέ μου, καί Ἀμήν,
δέν τό ἄκουσε τό ντρίν.( δίς)
[Αὐτοσχεδιασμός θριάμβου τῆς Χελώνας, ἀπογοήτευσης τοῦ Λαγοῦ].

[Palioxaraktiras]

Έξοχη η ΑΝΑΤΡΟΠΗ. Απρόσμενη, ανατρεπτική  και με βρίσκει σύμφωνο 

"Ἠθοποιοί εἴμαστε, ὅ,τι πιό ἀέρινο,μωρό μου!..."