Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

ελευθερια

Κει που δυσκολευομαστε , οι αλλοι διαπρεπουν
ισως γιατι δεν θελουμε καμμια ρυθμιση τους
μοναχα οι αληθειες μας η μονη μας η εννοια
για να μπορεις να κοινωνεις με τον συνανθρωπο σου
κοιτας στα ματια τον Θεο κι αυτος σε λουζει Φως του
μεσα στην φυση μαθαμε πως μας φιλα η Αγαπη
που δινουμε απλοχερα χιλιαδες τοσα χρονια
χωρις ποτε να νιωσουμε πως ειμαστε οι σκλαβοι
κεινων που την μετετρεψαν σ' ατομικη αναγκη
καθορισμενη απ' την Αρχη που και τους κυβερναει
χαρουμενοι που η λογικη ενωσε τους ιστους τους
και τα χωραφια θρεφουνε τα εργοστασια τους
ομως εμεις τρεφομαστε κι αν θελουμε μπατηρια
ξαπλωνοντας στην ζυγαρια της ιδιαιτεροτητας μας
συνειδητα ασβεστωνοντας την καταπιεση τους
αυτορυθμιζοντας με μιας το νεκταρ της ψυχης μας
σε πραγματα και θεματα που παντα επιστρεφουν
αυτουσια με πινελιες των γυρω μας κι αλατι
βαφοντας ροζ τις μοναξιες και θαλασσια τα μιση
τριβοντας πανω στον κορμο τις πλατες μας στην δυση
μ΄κεινη την Ευγενεια που σπαρταρα τα χειλη και Πιστη
μες στα ματια σου , σαν σπαζουμε την λασπη.