Βουνίσιο ραβαϊσι

[Φιλόλαος Δασκάλου]

 

 

Ασπρότατη, άκρα αταραξιά...

Το σπίτι αποκοιμήθη

-σπούργος ατάιστος στο λευκό

της μάνας-γης τ' αστήθι.
.......................................

Νιφάδες-κόρες ξέστηθες,

βοριάδες-αμανέδες,

στα παραθύρια τρίζουνε

μεράκια οι μεντεσέδες

κι απόξω, η φλέβα του κισσού

χαρά σημαίνει κι όρθρο

και κρούει στην πόρτα τη βαριά

το σκουριασμένο ρόπτρο, 

Βγαίνει του πάππου μου η ψυχή,

μικρό παιδί  στο πράκι,

τραβάει για χιονοπόλεμο

στη Ρόβη, στο Κλαράκι : 

"-Άσπρο χιονάκι, ξέξασπρο,

μαύρα μου κι έρμα νιάτα..."

Μαργώνουν τα ποδάρια του

στην παγωμένη στράτα,

όνειρο γέρνει καταγής,

κέδρο αψηλό νυχτώνει,

λύκος κοιμάται αμέρωτος

κι αγέρας ξημερώνει, 

φυσάει, στήνει στη φλέβα μου

βουνίσιο ραβαϊσι

και βρίσκω τις ριζούλες μου

οπού 'χα ξαστοχήσει...  

 

το ραβαϊσι=το γλέντι

το πράκι=το χαμηλό σκαλί,όξω ακριβώς απ' την εξώπορτα, που χρησιμεύει σαν πεζουλάκι, να κάθονται οι νοικοκυραίοι να ρεμβάζουν στα χωριά...

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Καταπληκτικο!!!

Καλησπερα και καλες γιορτες!

[Ειρήνη]

To βουνίσιο ραβαϊσι

μ' έχει κατασυγκινήσει.....

Φιλόλαε-Φιλόκαλε, πολύ Μεγάλο ΠΟΙΗΜΑ!!!!!!!!!!!!!!!!

[Nikoletatos Takis]

Πάρα πάρα  πολύ ωραίο μπράβο !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

[Κατερίνα]

φυσάει, στήνει στη φλέβα μου

βουνίσιο αλισβερίσι

και βρίσκω τις ριζούλες μου

 οπού 'χα ξαστοχήσει...  

 

κι εγώ

 

προσκυνώ ποιητή!!!!!!!!!!

 

 

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Υπέροχο !!!!!!!!!!!!!!

.

Ας κοιμηθώ πολύ νωρίς

να δω στο όνειρό μου

μια ησυχία ολόασπρη

να σπάει σκούρο ρόπτρο !

.

Να το κινάει ο κισός

μ` αγέρα τη μανία

κι ο ήχος του ασίγαστος

σαν μια φωνή τραχεία !

.

Μα το πρωί ν` αφουγκραστώ

διαβάτες να γελάνε

καθώς τα χιόνια , πούπουλο

τα πόδια τους γλιστράνε  ...

.

Την καλησπέρα μου , Φιλόλαε και καλές γιορτές !

[alter ego#--ξινή]

Υποκλίνομαι!