Το θέατρο του παραλόγου

[Γεωργαράς Νικόλαος]

Στο σενάριο της ζωής μου σ'έβαζα πρωταγωνίστρια.
Και εμένα δίπλα σου συμπρωταγωνιστή.
Αξεπέραστο δίδυμο θα ήμασταν στο σανίδι.
Το ήξερα. Και'γω. Και'συ.
Όλες οι πρόβες μας μια λαμπρή πρεμιέρα.
Μας φανταζόμουν κάποτε τους δυο μας στην Επίδαυρο.
Μα εσύ κρυφά στα καμαρίνια άλλαζες τους ρόλους.
Στο τέλος πάντα έπαιζες αυτό που διάλεγες.
Κι'εγώ έπρεπε να παίζω πάντα ότι μου μοίραζες.
Σου'χα κι'αδυναμία, το'ξερες τόσο καλά.
Ήσουν η μούσα μου πως να σου πω όχι?
Πάντα το'λεγες το παραδέχομαι.
Ήμουν ο καλύτερος, είχα περγαμηνές.
Μου το'λεγες, στην διανομή.
Μα σε κάθε νέα σκηνή....
Ένας μικρός ρόλος περίσσευε για μένα.
Λίγο πιο πάνω απ'του κομπάρσου.
Μικρός, πιασάρικος, δεν λέω.
Βροχή τα χειροκροτήματα για λίγο απ'το κοινό.
Με μένα λιγωμένο ξανά πάλι πίσω απ'τη σκηνή.
Και'συ?
Εσύ άφηνες στο συρτάρι το ρόλο που σου έδινα.
Σου έφτανε ως guest star να εμφανίζεσαι.
Δυο τρεις φορές με είχες αφήσει και στα μισά του έργου.
Χανόσουν για όσο άντεχες και ερχόσουν πάλι πίσω.
Και'γω?
Έλεγα τότε και τα λόγια τα δικά σου.
Με βοηθούσε ο υποβολέας της καρδιάς μου.
Άλλες φορές δεν ερχόσουν καν στις πρόβες μας.
Δεν είχες και πολύ χρόνο.
Δεν προλάβαινες, είχες γύρισματα.
Ήταν που έκανες και τηλεόραση.
Έπαιζες και στο δικό σου το πολύ γνωστό σήριαλ.
Εκεί πάντα παρούσα ανελλειπώς.
Κι ας γκρίνιαζες που και που.
Σ'άρεσε πιο πολύ το θέατρο είναι η αλήθεια.
Μα δεν θα μπορούσες να μην πας στο γύρισμα.
Είχε και θεαματικότητα τι να'κανες?
Στο φώναζε ο κόσμος όπου σε συναντούσε.
Δεν προλάβαινες να μοιράζεις αυτόγραφα.
Έπρεπε να τους ικανοποιήσεις όλους.
Κι ας το βαριόσουν όλο αυτό.
Άλλωστε αυτό το σήριαλ σ'ανέδειξε κάποτε.
Ήσουν κορίτσι όταν το πρωτόπαιξες και έγινες γυναίκα.
Στέγνωσα να το παλεύω να σε πείσω.
Για το ταλέντο σου που σπαταλιέται.
Και μα το Θεό κουράστηκα και ο ίδιος απ'τον ιδεαλισμό μου.
Θέλησα να στο φωνάξω μα δεν το'κανα.
Διάλεξε: ή θέατρο ή τηλεόραση.
Έλειπες ξανά απ'την πρόβα μας.
Είχες πάλι τα νεύρα σου.
Έπρεπε να διατηρήσεις το προφίλ σου.
Αυτό της γνήσιας ντίβας.
Της δύστροπης, μεγάλης πρωταγωνίστριας.
Παίξε ότι θες πια δεν με νοιάζει.
Ίσως να το γυρίσω και'γω στην τηλεόραση...

[Παντελής]

τα πιο καλά θεατρικά έργα τα παίζει η ζωή.

 

και το δικό σου ποιήμα φαίνεται αληθινό.

να είσαι καλά!!!!

[Ειρήνη]

Συναρπαστικό-τατο...σενάριο!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!

 

[Τάσος Π. Δασκαλάκης]

.

Πολύ ωραίο !!!!!!!!!!!!!

Την καλημέρα μου και καλές γιορτές !