Της ψυχής μας το στέκι
Με πιάνει παραμιλητό
μάτια μου όταν σας κοιτώ,
τα βήματά μου χάνω.
Από τα πόδια φεύγ' η γη,
θαρρώ εκείνη τη στιγμή
ότι τ' αστέρια πιάνω.
Μάτια μου, μάτια φλύαρα,
τρέμ' η καρδιά μου, σπαρταρά,
είν' έτοιμη να σπάσει,
μέσα σας σαν βυθίζομαι
που είμαι και πού βρίσκομαι
το 'χω κι αυτό ξεχάσει.
Η μόνη σκέψη του μυαλού
δυο μάτια που με προκαλούν
και μ' έχουν αρρωστήσει.
Φωτιά μέσα στα σωθικά
ανάψανε και κάηκα
και δε λέει να σβήσει.
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Προστέθηκε από τον/την zissakos pavlos 0 Σχόλια 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Βαγγέλης Βουτσίνος 10 Φεβ. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 29, 2023. 0 Απαντήσεις 0 Μου αρέσουν
Ξεκίνησε από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο. Τελευταία απάντηση από τον/την Ἰάνης Λὸ Σκόκκο Ιουν 19, 2023. 1 Απάντηση 1 Μου αρέσει
Ξεκίνησε από τον/την Liontas. Τελευταία απάντηση από τον/την Δημήτρης Φάββας Νοέ 25, 2021. 24 Απαντήσεις 6 Μου αρέσουν
© 2024 Created by Nikolakakos Georgios (spartinos). Με την υποστήριξη του
Πρέπει να είστε μέλος του Ποιητική γωνιά για να προσθέσετε σχόλια!
Γίνετε μέλος του Ποιητική γωνιά