Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Φοβάται ο κλόουν όταν βγαίνει στη σκηνή

Άλλη η ζωή που κουβαλάς μες την ψυχή σου
και άλλη αυτή που η κοινωνία σε χρεώνει
κανείς τους δεν καταλαβαίνει το γιατί
και τι είναι αυτό που κάθε μέρα σε πληγώνει
Φοβάται ο κλόουν όταν βγαίνει στη σκηνή
φοβάται δάκρυ μην στο πρόσωπο κυλίσει
και τα παιδιά τον καταλάβουν πως πονάει
και έτσι με μιας ο μύθος που έχει θα ξεφτίσει
Άλλη η σκιά που τρεμοπαίζει μες το φως
και άλλη αυτή που ξεπροβάλλει στην ομίχλη
άλλο εσύ βλέπεις τον καθρέφτη όταν κοιτάς
και άλλο είδωλο είναι αυτό που η αλήθεια δείχνει
Φοβάται ο κλόουν όταν βγαίνει στη σκηνή
φοβάται δάκρυ μην στο πρόσωπο κυλίσει
και τα παιδιά τον καταλάβουν πως πονάει
και έτσι με μιας ο μύθος που έχει θα ξεφτίσει
Έχει καλά θαμμένα μυστικά
και κρύβει κάθε τι που τον θυμώνει
χαμόγελα μοιράζει στους εχθρούς
και ας είναι η θλίψη αυτή που τον σκοτώνει
Φοβάται ο κλόουν όταν βγαίνει στη σκηνή
φοβάται δάκρυ μην στο πρόσωπο κυλίσει
και τα παιδιά τον καταλάβουν πως πονάει
και έτσι με μιας ο μύθος που έχει θα ξεφτίσει
Και εγώ αισθάνομαι ντροπή που δεν μπορώ
να πω για όλα αυτά που στη καρδιά του μέσα έχει
και νοιώθω φόβο όταν κοιτάω μήπως δω
τον κλόουν απέναντι μου στον καθρέφτη

Προβολές: 295

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 9 μέλη

Σχόλιο από τον/την ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ στις 3 Αύγουστος 2012 στις 15:05: Ένας χρόνος που γνώρισα αυτή την υπέροχη γωνιά.

Το πρώτο ποίημα που καταχώρησα δειλά,για να να γνωρίσω ζεστασιά και σπάνιους ανθρώπους.

Να είσαι καλά Γιώργο για το δημιούργημα σου να είμαστε καλά φίλοι μου να ανταμώνουμε έστω και ποιητικά

Κάνει ο Γιώργος την αρχή είμαστε δεν είμαστε τίποτα δεν είμαστε βρε.....

Σχόλιο από τον/την Nick Renito στις 3 Αύγουστος 2012 στις 15:15: Αυτό που μας περιγράφεις,..το έζησα προσωπικά,..σε ένα γνωστό κλόουν,..ένα βράδυ, στα γυρίσματα της ταινίας "Το προξενιό της Άννας" . Δεν περιγράφεται με λόγια,.. ο ψυχικός κόσμος του κλόουν,..σε τέτοιες στιγμές!.. Σε κάνει να συγκλονίζεσαι,..όταν είσαι δίπλα του, πριν βγει στην σκηνή,.. να βλέπεις, να κυλούν τα δάκρυα του,.... να κλαίει,.. ψελλίζοντας λέξεις θλίψης και πόνου!.....την μια κοιτάζοντας τον ουρανό και την άλλη σκυμμένος στα γόνατα του !!.... Βλέπεις το μεροκάματο,...πρέπει να βγει,...γελώντας!...

Με συγκίνησες,.. Χρήστο!..

Καλή σου μέρα!...

Σχόλιο από τον/την ΧΡΗΣΤΟΣ ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ στις 3 Αύγουστος 2012 στις 15:19: Σόρρυ Ανδριάνα αλλά χαθήκαμε κάπου στο χρόνο των σχολίων.Με καλωσόρισες εσύ για να μου δείξεις πόσο αγενής είμαι που δεν το έχω κάνει εγώ, Καλωσοριζόμαστε λοιπόν σε αυτή την υπέροχη γωνιά.

http://www.youtube.com/watch?v=HSBL-zS7z7s

Κυρία Ειρήνη για ενσωμάτωσε το παραπάνω βίντεο καθώς εγώ ακόμα να τα καταφέρω.

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 3 Αύγουστος 2012 στις 15:55: Αμέσως κύριε Χρήστο μας!!!

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 3 Αύγουστος 2012 στις 15:57: Σαν να μην πέρασε μια μέρα! Είδες όταν περνάς καλά?

Όπως εντυπωσιακή ήταν η είσοδος, τόσο κι ακόμα καλυτερότερη ήταν η συνέχεια!!!!

Σχόλιο από τον/την Βαιος Μεταξογιεννης στις 3 Αύγουστος 2012 στις 16:26: Έντονος συμβολισμός και δύναμη στις εικόνες σου που πολλαπλασιάζουν την ισχύ τους με το συναισθηματισμό τους!!!! Εντυπωσιακό!!!!Την καλησπέρα μου Χρήστο!

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 3 Αύγουστος 2012 στις 23:03: φίλε Χρήστο καλώς ξαναγύρισες, ελπίζω με καλή διάθεση και πολλές όμορφες δημιουργίες.

Σχόλιο από τον/την Katia στις 4 Αύγουστος 2012 στις 0:24: Παντα μας συγκινεις και να μας αφυπνιζεις Χρηστε.. Εχεις εσυ μοναδικο τροπο να μας περνας και τα μηνυματα και τα συναισθηματα σου!!! Σπουδαιος ο κλοουν σου!!!!!!!!!!!!!!!!

Κι ενα υπεροχο τραγουδι των μοναδικων Tiger Lillies, με τον τιτλο "Clown"!

Ας βυθιστουμε για λιγο στη θλιψη του και μετα ξαναπαμε μια βολτα απο του Νιονιου να μας τονωσει και να μας εκτονωσει... χαχα!

Να 'σαι καλα φιλε και παντα ετσι.. γεματος και μαματος!