Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Εγώ …

*

Στάθηκα μπρος τον εαυτό μου δικαστής
με ύφος βλοσυρό και οργισμένος ,
κι όταν στα μάτια κοιταχτήκαμε ξανά
τότε τον ρώτησα ... προς τι το μένος .

Αίφνης εννόησα ποιός είμαι τελικά
τι με κρατάει δέσμιο του έλους ,
πως χάθηκαν τόσα ιδανικά ...
το ρόλο μου στη φύση επιτέλους .

Είμαι λοιπόν ένας δειλός ... κοινός θνητός ...
στου κόσμου τη ροή μιά μετριότης ,
της ιστορίας ο μεγάλος ουραγός
που θα ξεχάσει η αιωνιότης .

Ο ισοβίτης των πέντε ωκεανών
στην ρίμη των καιρών παραδομένος ,
αληταράς των ορισμένων θαλασσών
στου χρόνου τα υπόγεια χαμένος .

Οιωνοσκόπος περασμένων εποχών ...
τυχωδιώκτης κάλπικων λαφύρων ,
εγκλωβισμένος στην οδό των ενοχών
συλλέκτης ανεκπλήρωτων ονείρων .

* * *

Κυριακή 5 Ιουλίου 2009 <> Κάπου στον Ινδικό προς Κίνα

Προβολές: 20

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 1 μέλος

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 18 Ιανουάριος 2010 στις 23:57: Σα να μου φαίνεται Γιάννη ότι εσύ είμαι περίπου κι εγώ.....

Στάθηκα μπρος τον εαυτό μου δικαστής
με ύφος βλοσυρό και οργισμένος ,
κι όταν στα μάτια κοιταχτήκαμε ξανά
τότε τον ρώτησα ... προς τι το μένος .

Από τα ωραιότερα!!!!!!!!

Σχόλιο από τον/την Παντελής στις 19 Ιανουάριος 2010 στις 14:30: Οιωνοσκόπος περασμένων εποχών ...
τυχωδιώκτης κάλπικων λαφύρων ,
εγκλωβισμένος στην οδό των ενοχών
συλλέκτης ανεκπλήρωτων ονείρων .

εμείς κινήσαμε για αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει....

σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια και τη διόρθωση του στίχου,
που τη βρίσκω ενδιαφέρουσα φίλε μου.