Εύβοια ώρα μηδέν (Αύγουστος 2021)

[Ναταλία Βαλεοντή]

Τα μανιτάρια του καπνού: θεόρατα!
οι φλόγες στον ορίζοντα: τρομακτικές!
ο ήλιος: θολός, δυσοίωνος... 
Αγωνία... 

Μες στο μυαλό μου
εικόνες ανεξίτηλες κι αισθήσεις. 
Θλίψη ανορίωτη  δίχως γυρισμό. 
Θρηνώ...

Κίνητρα ποταπά 
θριάμβευσαν και πάλι, κυριάρχησαν. 
Την πλάση σάρωσαν, 
στο διάβα  τίποτα  ορθό
δεν άφησαν. 

Δεν κατανοώ πώς και γιατί... 
μα και  Δ ε ν   Θ έ λ ω  πια να καταλάβω! 
την αποκρουστική ασπλαχνιά, 
την καταστροφική
του ανθρώπου τη μανία... 

"Μαράθηκε" το ηθικό μου... 
Βουβά παραληρώ... 
Και ποια η  ελπίδα;
Απέμεινε -κι αυτή-
μες στην ψυχή λειψή…

σαν τα κουτσουρεμένα δέντρα
του πληγωμένου δάσους μας, 
που αδυνατούν να δώσουν πια:
Ζωή, Δροσιά, Παρηγοριά… 

[Ναταλία Βαλεοντή]

Πολύ δυστυχώς επίκαιρο παρά ποτέ το ποίημά μου του 2021 για την πυρκαγιά της Εύβοιας. Και για ακόμα μια φορά βαθιά θρηνώ…