1453

[γιωργος ιακωβου]

ο βαρβαρος στεκοταν εμπρός σου
κανείς δεν ένιωσε το φόβο σου
τους χτύπους της καρδιάς σου δυνατούς
ο βάρβαρος σε κοίταξε στα μάτια
για τελευταία φορά

όλα εγιναν τόσο γρήγορα
στου χρόνου, τήν στιγμή
άγγιγμα κακού επάνω σου
η δόξα σου, μαράθη
ο βάρβαρος κρατούσε τα άνθη σου
στα βέβηλα δάχτυλά του
και εσύ πονουσες

ο βάρβαρος σε κοίταξε στα μάτια
υπέρλαμπρη των αιώνων εδάκρυσες
την τελευταία σου πνοή αφήνοντας μέσα στους αλλαλαγμούς του θανάτου
σου,το μεγαλείο

στου χρόνου πια την λήθη εκοιμήθης
χρυσόλαμπρη βασιλεύουσα,της καρδιάς μου,σε νοσταλγώ

ανάθεμα στο τελευταίο εκεινο
βάρβαρο βλέμμα που σε πήρε μακρυά

[Nefeli riga]

Έγιναν  ένα. Η Λύπη, η θλίψη, και ο πόνος...

<χρυσόλαμπρη βασιλεύουσα,της καρδιάς μου,σε νοσταλγώ.Γ.Ι>

Καταπληκτικό.!!!

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Πολυ ωραιο!!!