ΤΗ ΝΥΧΤΑ ΑΥΤΗ Σ’ ΑΓΑΠΗΣΑΝ ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΑ











Τη νύχτα αυτή, σ’αγάπησαν τα θαύματα,

σκοτείνιασε από ζήλια το φεγγάρι.

Αρχίσαν οι αγγέλοι τα πειράγματα,

μαζί στον ουρανό, ποιος θα σε πάρει.



Θεός αντάρτης, άπλωσε τα δίχτυα του,

μ’ολόχρυσο βελόνι μανωμένα.

Με έρωτα να ντύσει τα ξενύχτια Του,

που τα φυλάνε τ’άστρα νυσταγμένα.



Απρίλης άστραψε στο καταχείμωνο,

απ’τα δεκαοκτώ σου μαγεμένος.

Αψήφησε τους νόμους και… Συνέχεια

ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΠΟΥ ΒΟΥΛΙΑΖΟΥΝΕ









Στο παγωμένο σήμερα,

ανέραστα μηνύματα,

ψεύτικα λόγια, εφήμερα,

με πύων αποστήματα.



Θαυματουργά προγράμματα,

για κάθε απορία μας,

με νάιλον οράματα,

χαράζουν την πορεία μας.



Ζωές σε νεκροφάνεια,

και κώμα μακροχρόνιο.

Μια ανάσα απ’ την παράνοια,

απ’ τη θηλιά ή το κώνειο!



(ΡΕΦΡΕΝ)



Αλήθειες που βουλιάζουνε,

σε θάλασσες διλήμματα,

χαμένα χρόνια… Συνέχεια

ΟΔΟΣ ΑΝΩΝΥΜΟΥ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΟΣ











Χιλιάδες αζήτητα πτώματα,

μακριά από εξουσίες, κυκλώματα.

Νεκροί; Ζωντανοί; Και ποιος νοιάζεται;

ο τόπος «σωτήρες» χρειάζεται.



Απόντες σοφών συζητήσεων,

σε πάνελ δελτίων ειδήσεων,

δεν έχουν κονέξια και βύσματα,

μα ούτε στο κόμμα ερείσματα.



Αμέτοχοι των αποφάσεων,

καλόπιστοι δέκτες συστάσεων,

απλοί ψηφοφόροι αναλώσιμοι,

υπήκοοι ανακυκλώσιμοι.



Οδός «Ανωνύμου… Συνέχεια

ΚΟΙΤΑ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΜΑΡΑΜΕΝΑ ΣΤΟ ΠΕΡΒΑΖΙ









Όλα τα ζήσαμε αγάπη του χειμώνα!

Λύπες, χαρές και σαστισμένες εποχές,

ξύλινα λάβαρα, θανάτους, δακρυγόνα,

λοβοτομές και ματωμένες ενοχές.



Πέτρινα λόγια σε κατάμεστες πλατείες,

ήλιους με χρώματα και ροζ αστερισμούς.

Εθελοντές σε αλλοπρόσαλλες θητείες,

εξαρτημένοι από περίεργους –ισμούς.



Σε τοίχους γράψαμε, συνθήματα με αίμα,

όρκους οργής: «Δεν θα περάσει ο… Συνέχεια

ΔΩΣΕ ΚΛΩΤΣΟ ΝΑ ΓΥΡΙΣΕΙ









Λαθρεπιβάτης θα κρυφτώ στα παραμύθια σου,

για να αρμενίσουμε στο τώρα και το πριν.

Στη Βηρυτό να ζητιανέψω την αλήθεια σου,

κλεισμένος μέσα στο λυχνάρι του Αλαντίν.



Ταξιδευτής σε καραβάνι καμηλιέρηδων,

θα ζωντανέψω τα όνειρά σου τα θαμπά.

Κλέφτης θα ρθω με την ορμή χίλιων αγέρηδων,

απ’ τους σαράντα, ένας του Αλί Μπαμπά.



Σ’ένα σκαρί χρυσοντυμένο ανατολίτικο,

της Χαλιμάς παιδί, θαλασσινός… Συνέχεια

ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΧΛΩΜΙΑΖΕΙ Η ΑΝΑΤΟΛΗ





Οι χαραυγές των γκρίζων πρωινών,

θολές εικόνες σε παμπάλαιη κορνίζα.

Νότες σκιές σκοπών αλλοτινών

και τα δυό δάχτυλα γυμνά μέσα στην πρίζα.



Τις Κυριακές χλομιάζει η ανατολή,

θλιμμένοι στίχοι, στου εσπρέσσο το φλιτζάνι.

Ώρες στοιχειά, ματώνουν το φιλί,

το τάμα ψάχνουνε, σαν άγιοι ζητιάνοι.



Τα δειλινά τ’αγόγγυστου λυγμού,

εκεί που γίνονται τα όνειρα φενάκη,

σκέψη τρελή, πουτάνα του… Συνέχεια