Άυτό είσαι για εμένα

Η προσωποποίηση του ονόματος σου

Μου δημιουργείς αναπάντεχα συναισθήματα

Μα διακρίνω εναν δισταγμό στο τόσο ζεστό βλέμμα σου

Πώς το κάνεις?

Άπαιτώ να μάθω

Με μαγνητίζεις με το βλέμμα

Με διώχνεις με τα λόγια

Άλλα δεν γνωρίζεις κάτι για εμένα,

Ξέρω να βλέπω πίσω απο αυτά

Ρωτάς γιατί?

Γιατι ξέρω πως είναι να είσαι ψέυτης

Άλλα να λές , άλλα να εννοείς

Είναι ενα κομμάτι μου που…

Τόσο πασιφανές

Καίγεσαι για άλλη φωτιά

Στα δικά σου σεντόνια βασιλέυει άλλη μυρωδιά

Άλλη απο εκείνη του κορμιού μου

να αποκοιμάτε στα δικά σου χέρια.

Αναγνωρίζω αυτήν την φλόγα

είναι η ίδια που σιγοκαίει μέσα μου

κάπως άσπιλη και αγνή

γεμάτη όνειρα και έρωτα,

σαν άρλεκιν,

σαν μια γλυκανάλατη φαντασία 

ενός παιδιού τοσο αθώου και συνάμα τοσο καχύποπτου.

Δεν μπορώ πλέον να το αγνοήσω,

η φλόγα…

Είναι ο έρωτας σου τοσο βρώμικος,

γεμάτος σημάδια απο προηγούμενες

που έχουν περάσει απο την αγκαλία σου.

Τα λόγια σου τόσο ηχηρά,

θαρρώ πως τα έχεις ξαναπεί.

Πώς να νιώσω έτσι?

Ξέρωντας ότι είμαι άλλη μια,

ανάμεσα στις πολλές.

Δεν είναι το πεπρωμένο μου αυτό.

Μάθε με.

Ζητώ να είμαι η μοναδική.

Γνωρίζω πως είναι αδύνατο.

Ο έρωτας σου τόσο φτηνός

μοιρασμένος απο εδω και απο εκεί,

και εγώ μωρό μου…

Ίσως και να ξημέρωσε

Ίσως να μην με νοιάζει τίποτα πια

Που να πήγε άραγε η ικανότητα μου να αντιδρώ?

Αυτή η πραγματικότητα με αφήνει τοσο αδιάφορη πλέον

Τι και αν βγήκε ο ήλιος

Τίποτα δεν αλλάζει

Άλλη μια θλιμμένη μερα

Τόση νιότη χαμένη

Κουράστηκα να χαραμίζομαι σε αυτήν την σπατάλη χρόνου, ιδεών,χαρακτήρα

Πόσο άλλο θα ρημαδίασω το εγώ μου

Άναρωτιέμαι…

άρρωστα πάθη

κυριέυουν τις καρδιές όλων.

Διαστροφή αγκαλιάζει τις ψυχές.

Τα σώματα μας ναός όπου η φύση ζητά να αποκαλυφθεί.

Μην σωπάσεις τον ναόγια τις απατηλές φαντασίες των ηθικολόγων.

Η συνείδηση δεν είναι τίποτα άλλο πέρα από την φωνή της προκατάληψης.

Οι ψυχές πρέπει να παραδίδονται στα πάθη τους.

Μόνο έτσι συναντούν το πεπρωμένο τους.