Μέσα στα σπλάχνα μου βογκάει αγριεμένη η θάλασσα

Κι η καρδιά μου σαν ανεμόδαρτο καράβι γέρνει.



Απ’ τα κοκκινόχρωμα βράχια τού άδεντρου ακρωτηρίου

Κυλάει φωτιά και τα δασύτριχά μου στήθια λιώνει.



Πικρά χαλίκια τα λαμπερά αστέρια συνέχεια πέφτουν

Μέσα στην κατάμαυρη της ψυχής μου γούβα.



Αφρίζει τον πόνο του ο ουρανός σαν σκυλί λυσσασμένο

Και το τυραγνισμένο μου πρόσωπο δαγκάνει.



Ένας γύπας αιμοβόρος αρπάζει με τα γαμψά του νύχια… Συνέχεια

Έλα λευκοστολισμένο μου ταίρι να σε πάρω σφιχτά από το χέρι

Να περπατήσουμε μαζί στου ανθόσπαρτου πελάγου την απλωσιά.



Τ’ ολόγιομο κεχριμπαρένιο φεγγάρι τα βήματά μας να χρυσώνει

Και τα λουλούδια ν’ αναδίνουν μια μεθυστική μοσχοβολιά.



Τ’ αστέρια χαριτόπλαστα να χορεύουν τριγύρω μας κυκλικά

Και στον ορίζοντα ο πετρένιος φάρος ν’ αναβοσβήνει ρυθμικά.



Τα καράβια μες στη νηνεμία να λάμπουν με τ’ ασημί τους φώτα

Και τα ψαροκάικα να ρίχνουν τα… Συνέχεια

ΑΕΚ ΑΕΚ AEK πορφυρογέννητη

Απ’ την Πέρα Κλουμπ αναδύθηκες

Μες στη θρυλική Αγια-Σοφιά

Μια μέρα ιστορική βαφτίστηκες.



Της Πόλης ο Βυζαντινός παλμός

Γραμμένος στο διάσημο όνομά σου

Ο ένδοξος Δικέφαλος Αετός

Φτερουγίζει τα χρυσά όνειρά σου.



Εσύ καρπός της προσφυγιάς

Στέριωσες με μόχθο και αγώνα

Κι έκτοτε στα διεθνικά τα γήπεδα

Δεν παύεις την Ελλάδα να τιμάς.



Στα κιτρινόμαυρά σου χρώματα

Εκατομμύρια… Συνέχεια

Αχ θάλασσα πλατιά, απόψε θέλω να σε τραγουδήσω
Τα κυματάκια σου παφλάζουνε στης καρδιάς μου την ακρογιαλιά
Τα ερωτικά σου λόγια τ’ αυτιά μου βρέχουνε σταλιά-σταλιά
Τ’ ασημένια σου μαλλιά που στάζουνε μυρωδικά ποθώ ν’ αγγίξω.

Αχ θάλασσα γλυκιά, τα χείλη σου απόψε θέλω να φιλήσω
Τα μάτια σου τα γαλανά λαμπυρίζουνε στου φεγγαριού τα χάδια
Τα όνειρά μου σαν βαρκούλες πλέουνε στα τρυφηλά σου στήθια
Του κορμιού σου το μέλι το ηδονικό άφησέ με να τρυγήσω.

Μόνος στην γκρίζα γωνιά του δρόμου

Με το τσιγάρο στο χέρι αναμμένο

Με λαχτάρα περίσσια να ’ρθεις περιμένω

Και τα σύννεφα με τη βροχή επ’ ώμου.



Του λιμανιού τα φώτα τρεμοσβήνουν

Και τα σπίτια σκοτεινά και νυσταγμένα

Τα δέντρα στα πάρκα δάκρυα πίνουν

Και τα φύλλα πέφτουν απελπισμένα.



Μόνος στην γκρίζα γωνιά του δρόμου

Με το ρικνό μου πρόσωπο ανεμοδαρμένο

Κοιτάω το χρυσό ρολόι το νοτισμένο

Κι η αγωνία αργοσαλεύει το μυαλό… Συνέχεια

Μια βροντερή αστραπή αυλάκωσε βαθιά το μολυβένιο ουρανό
Το πουπουλένιο σώμα του σπαρτάρισε απ’ τον άφατο πόνο
Το πλοίο της προσφυγιάς βολόδερνε απάνω στο κύμα το μελανό
Κι οι σταγόνες της βροχής έπεφταν μ’ ένα θλιμμένο τόνο.

Στο κατάστρωμα σμάρι οι πρόσφυγες με τους μπόγους στα χέρια
Τα πρόσωπά τους φαρμακωμένα από τον αιματόβρεχτο διωγμό
Οι καρδιές τους τυραγνισμένες σαν πληγωμένα περιστέρια
Και το κατακόκκινο φουγάρο στέναζε αδιάκοπα μαύρο καπνό.

Αφιερώνεται στη μνήμη του παππού και της γιαγιάς μου

Χαράλαμπου Ανασ. Γιαχνή, Ευαγγελίας Καραγιώργη-Γιαχνή



Μ’ έναν μπόγο στα χέρια ήρθαμε απ’ τη Μικρά Ασία

Κείνο τον αιματόβρεχτο του Ελληνισμού Σεπτέμβρη

Που τα φονικά ασκέρια του Μουσταφά Κεμάλ

Μας σφαγίαζαν σαν ερίφια με απίστευτη μανία.



Πίσω μας αφήσαμε μες στη θλίψη την Ιωνία

Που στα δοξασμένα της τα χώματα

Για πάμπολλους αιώνες εμείς οι Έλληνες

Γράψαμε μ’ ολόχρυσα γράμματα περίτρανη… Συνέχεια

Όταν δρασκέλισα

Το κατώφλι της υπόγειας φυλακής

Ήταν ένα σκυθρωπό δειλινό

Το σκοτάδι πηχτό

Σαν αράχνη έπλεκε στα μάτια μου

Έναν πελώριο ιστό

Και καθώς ο θηριώδης δεσμοφύλακας

Ξεκλείδωνε την πόρτα του κελιού μου

Μ’ έναν ήχο φριχτό

Τα δάκρυα της μαύρης μου ψυχής

Σαν καταρράκτες κυλούσαν

Στο πάτωμα το λερό.



Οι μέρες μου

Περνούσαν με αργό ρυθμό

Μέσα στη θλίψη και τον οδυρμό

Δεν έβλεπα τη γαλήνια μορφή της

Που ’χε… Συνέχεια

Όταν μια ψυχή

Φτερουγίζει στο μισοσκότεινο ουρανό



Μια νότα πιάνου γεμάτη θλίψη

Πέφτει στο πάτωμα.



Ένα λευκό κερί

Σβήνει τη ζωηρή φλόγα του.



Ένα χρυσό ρολόι

Σταματάει το ρυθμικό κτύπο του.



Ένα μυθιστορηματικό βιβλίο

Γυρίζει την τελευταία σελίδα του.



Ένα μελωδικό πουλί

Κελαηδάει το μεγάλο καημό του.



Ένα γελαστό λουλούδι

Σκυθρωπιάζει στον ανθόκηπο.



Μια κρυστάλλινη καμπάνα

Σπάζει σε… Συνέχεια

Περπάτησα κάτω από του ήλιου το ζωογονητικό φως
Έκοψα στον κήπο ένα κόκκινο ανθισμένο λουλούδι
Είπα στην κοπέλα μου ένα όμορφο μελωδικό τραγούδι
Μα στο τέλος της ολόχρυσης ημέρας έμεινα μοναχός.

Περπάτησα κάτω απ’ του ουρανού το γαλάζιο χρώμα
Ήπια δροσερό νερό στο πέτρινο πηγάδι της ζωής
Έπαιξα με τα λευκά κύματα της άγριας θάλασσας
Μα στο τέλος της πανέμορφης ημέρας έμεινα βουβός.