Δίχως να έχεις γυρισμό

Η χαρά σου, απέραντη θάλασσα, κύμα το κύμα,

κυβερνά , παρασύρει την καρδιά σου, μαύρη δίψαγε,

τι κρίμα, απροσδόκητα  βρήκαν το άκακο θύμα!

Έφυγες μέσα στις μυρωδιές της άνοιξης,

μόνος σου, επέλεξες πάλι καλέ μου.

 Εκδικείσαι αργά , δίχως να έχεις γυρισμό, δεν θα έχεις.

 Βλεφαροσκεπασμένος  έσβησες καλέ μου,

άλαλους άφησες εχθρούς και φί(δ)ους,

προσπερνάς δεν κοιτάς, περιφρονείς…