Σύνορα θέτει η λήθη που σιωπηρά μας κυβερνά

με αιτίες γραμμένες από αόρατο μελάνι

Χτίζουμε μ’αχνά αισθήματα ένα φευγαλέο σήμερα

εκεί που το χθές παλεύει να ανασάνει

Στα δάκτυλα μετρημένες οι στιγμές ουσίας

απο εξαίρεση έγινε αρχή μας, η προδοσία



Θίασος που περιφέρεται η νόηση, τυφλά ακολουθεί

στο γκρεμό που τα όνειρά μας χορεύοντας πέφτουν

Η ενθύμησή μας δεν λειτουργεί μας λένε, προσωρινά

πρέπει να ζούμε με ότι μας πούνε…

Χάθηκε το νόημα

οι λεξείς κυλάνε στατικές

Ο χρόνος μιλάει

κι ο ήχος μετριέται με στιγμές



Χρυσόσκονη στα μάτια

του άπιαστου, του γυαλιστερού

Ευχές που εκπληρώνονται

και θες κι άλλη ευχή για να ξεχαστούν



Ακόμη κι όταν ο κήπος έγινε τύρφη

δεν μας πτόησαν οι άλυτοι γρίφοι

Όσοι το θελήσαμε, τόσοι γίναμε ίσοι



Λυγίζουν τα γόνατα

δεν είναι προσευχή, μάλλον προσμονή

Στα μέσα του…

Μέρα με τη μέρα η διαίρεση γιγαντώνεται.



Το αποτέλεσμα συρρικνώνεται, ο παρονομαστής μεγαλώνει.



Το ακέραιο αθροίζεται με ακέραιο και το αποτέλεσμα είναι δεκαδικός αριθμός.



Τα μυστικά πολλαπλασιάζονται με φόντο τον εαυτό τους, πνίγουμε τα ουσιαστικά,

άρτος σε Μυστικό Δείπνο τα τοξικά.



Γεμίσαμε μονάδες μέσα στις μονάδες.



Το άθροισμα πρέπει λέει να είναι πάντα 1.



Το 1 και 1 κάνει 1,5 πιά και το 1 τείνει την…

Προσωρινή αλεξιθυμία της ενσυναίσθησης, συνέπεια της απώλεια φαντασίας.



Μετά την αρχική παλινδρόμηση μεταξύ των δικών σου και των συναισθημάτων των άλλων, έρχεται ο συντονισμός.



... και ύστερα αποζητάς το αφηρημένο, σαν εξαρτημένος.



Είναι πιο στιβαρή η πραγματικότητα του φευγάτου απο του λογικού στις…

Μαζευόμασταν οι φίλοι

σε μικρά καφέ και μπάρ

κάθε μέρα και πιο λίγοι

πάντα γύρω στις εφτά



Κάποιου ο έρωτας είχε φύγει

κάποιος ήθελε λεφτά

κι όσοι είχαμε απομείνει

ζούσαμε με δανεικά



Η ζωή μας τυραννούσε

η δουλειά ήταν σκλαβιά

και κανείς μας δεν ρωτούσε

αν κάποιος τον αγαπά



Τέτοιοι ήτανε οι άνθρωποι

τέτοια και η εποχή

στη ψυχή είμασταν άγγελοι…

Θερμοπύλες 480 π.χ.

Ω ξειν', αγγέλλειν Λακεδαιμονίοις ότι τήδε κείμεθα τοις κείνων ρήμασι πειθόμενοι!


Ελλάδα 2020 μ.Χ.

Ω ξειν’, αγγέλλειν Ευρωπαίοις ευδαιμονίοις ότι τήδε πεπεινάκαμεν τοις κείνων χρήμασι χρωστόμενοι!!!

Γράφτηκε το 2002 για την κατάχρηση του lifestyle που έβλεπα γύρω μου από τη δεκαετία του 90'

Βλέπω πάντα τις ειδήσεις για να είμαι ενημερωμένος

το πρόσωπο της ημέρας ποιός θα είναι αύριο

Αγαπάω τις διαφημίσεις τα ψεύτικα χαμόγελά τους

στο γυαλιστερό τους κόσμο νομίζω ότι ζώ



Δεν πειράζει αν δεν έχω να φάω η αν δεν βρώ…

Ει, Ει, είμαι εγώ η ζωή σου

τους δυο μας δεν πρέπει να διχάσεις

Ει, Ει, είμαι η φυλακή σου

αυτή που δεν θα αποδράσεις

Αυτοί, αυτοί, σε προδίδουν

είμαι ο μόνος αληθινός σου φίλος

Εκεί, εκεί, σε προδίδουν…

Το άθροισμα της μοναξιάς των άλλων μέσα σου

δεν ισούται με την χαμένη πληρότητα

αλλά με το εγκατεστημένο κενό

που δεν λέει να γεμίσει...

Θέλω να γίνω αυτός που ήμουνα,

όταν ήθελα να γίνω αυτός που είμαι τώρα...

Μακάρι να ήξερα ποιά τιμωρία θα ήτανε πιο σκληρή,

για αυτά που έκανα ή για αυτά που δεν έκανα?

Αυτοί που καταριούνται την τύχη τους πολλές φορές είναι αυτοί που ο φόβος τους θα διαρκέσει...

Σε ευχαριστώ "ζωή" που μου μαθαίνεις πράγματα που δεν θέλω να ξέρω...