Θα ποτίσω τη γή μου

μ'ένα δάκρυ στερνό

με οδηγό τη φυγή μου

και την άγια πληγή μου

το αντίο θα πώ...



Σε μι'άγάπη κλεισμένη

σε σκοτάδια υγρά

με το χτές διχασμένη

μια ζωή δικασμένη

στης ψυχής την πυρά...



Το λυγμό μου θ'αφήσω

στο στενό της κελί

λόγια μάγια θα λύσω

σκέψεις πλάνες να σβήσω

της καρδιάς τα γιατί...



Κι ας κοπώ κι ας ματώσω

στο αντίο μου αυτό

δεν έχω άλλα να δώσω

τι άλλο πια να… Συνέχεια

Παράξενο παιδί με βλέμμα χαραγμένο

τραγούδι λυπημένο

το πρώτο σου φιλί...

Το δεύτερο, κρασί, στα χείλη τα κλαμμένα

γνωστά γίναν τα ξένα

σε μια αναπνοή...



Φάνηκε η φυλακή στο χάδι το δειλό σου

και στο χαμόγελό σου

πίκρα παλιάς πληγής...

Στα λόγια στις σιωπές του φόβου ο καθρέφτης

και για τους δυό μας κλέφτης

αθώας μας στιγμής...



Αράξαμε μαζί στου πόθου το λιμάνι

εκεί που ο νούς τα χάνει

κι η σάρκα… Συνέχεια

Σκαρφάλωνε το κύμα στο λιμάνι

αρμύρα είχε νοτίσει τη ματιά

πιο πίσω μια αγάπη είχε πεθάνει

στου φρέσκου φθινοπώρου τα σκαλιά...



Το κόκκινο καράβι είχε λύσει

τους κάβους για τη μαύρη επιστροφή

το δάκρυ που αρνιόταν να κυλήσει

σαν κόμπος στο λαιμό είχε δεθεί...



Τα μαύρα του γυαλιά είχε φορέσει

το ψέμμα που είχε ανάγκη να κρυφτεί

αλήθεια σε ποιό βλέμμα να χωρέσει

στ'ασήμαντα βολεύτηκε κι αυτή...



Στο ίδιο το λιμάνι είχε… Συνέχεια

Ολοι μου λένε είσαι γκρεμός

Όλα σε σένα ο εχθρός ο ανελέητος χαμός

Κι όμως το είναι μου σπαράζει που δεν σ’έχω…



Ολοι φωνάζουν μακριά

Από την ψεύτικη γητειά την αγκαλιά σου

Κι όμως η σκέψη μου φωνάζει τ’όνομά σου



Όλα σε σένα νοσηρά

Ανήλιαγα λημέρια όσα μου τάζεις

Κι όμως εκεί θέλω να μπώ να με κοιτάζεις



Όλα για σένα ένα μη

Μια απαγόρευση αυστηρή η ύπαρξή σου

Όμως σκοτώνομαι για μια στιγμή μαζί σου…



Το αδιέξοδο… Συνέχεια

Μοναχική μου αγάπη, λύπη μου ασημιά

στης νύχτας τους καθρέφτες προβάρω φορεσιά...

Να βγώ με το φεγγάρι δυο ημερών μωρό

να παίξουμε στο ζάρι ζευγάρωμα κρυφό...



Στης σιγαλιάς τους ήχους τραγούδι μυστικό

με τον αέρα στέλνω το λάγνο του σκοπό...

Να φτάσει στην καρδιά σου ν'αλλάξει το σφυγμό

ν'αγγίξει τα μαλλιά σου χάδι μου μαγικό...



Των αστεριών γεφύρι να ενώσει δυο πνοές

που αντίκρυ κατοικούνε σε χωριστές ζωές...

Απόψε ν'αναστήσει… Συνέχεια

Κάθε φορά που θα πονάς
κάθε που θα ραγίζεις
να φέρνεις τ'όνειρο στο νού
κάποιου μικρού καλοκαιριού
χρώματα να γεμίζεις...

Οταν σου λείπει η αγκαλιά
στη μοναξιά οταν πέφτεις
κλείνε τα μάτια θάμαι εκεί
στην κρύπτη σου τη μυστική
μόνιμος επισκέπτης...

Κι αν σου ματώνουν την ψυχή
αγάπες της ζωής σου
υπήρξε κάποιος να τους λές
κάποτε κάπου μες το χτές
αληθινά μαζί σου...

19-11-2009

Φεγγάρι μου σβησμένο, νύχτα μου μοναχή

αστέρι μου φευγάτο, αγάπη μου χλωμή...

Ψάχνω μες τις σκιές μου λύχνο παρηγοριάς

μετρώ τις αντοχές μου σε κύκλους ερημιάς...



Κρίνο μου μαραμένο, τραγούδι μου πικρό

καράβι μου χαμένο σε πέλαγο ανοιχτό...

Βουλιάζω στις σιωπές σου της λύπης μου πηγές

τις άγνωστες βουλές σου κάνω δικές μου ευχές...



Κομμάτι μου παρμένο, ανάσα μου ζεστή

ανάγκη μου κλεμμένη, γκρίζα μου χαραυγή...

Σκοτώνω την αλήθεια το… Συνέχεια

Τα κύματα φωνάζουνε απόψε τ'όνομά σου

στου φεγγαριού το ξέφωτο ακούω το κάλεσμα σου

σειρήνα η σκέψη μάγεψε του χρόνου την αλήθεια

έγιν'αιώνας η στιγμή μες τη φριχτή συνήθεια...



Εκεί που ανταμώνονται γυμνές οι επιθυμίες

σ'όσα παγίδεψε ο νούς κι οι στείρες φαντασίες

εκεί σε βρίσκω μάτια μου εκεί αγκαλιά μου σ'έχω

εκεί που πρέπει δεν χωρά και να πονάω αντέχω...



Τι κι αν κοιτάμε χωριστά το ίδιο το αστέρι

είμαστε εδώ στα σκοτεινά πιασμένοι… Συνέχεια

Κομμάτι πέλαγο ακούμπησε το βλέμμα

Δεκέμβρη λιόγερμα Αυγούστου αναλαμπή

σε γκρίζα κύμματα αναρρίγησε το αίμα

χειμώνα απόγευμα στην ίδια κουπαστή...



Ηρθαν οι θύμησες στου ορίζοντα τη θέα

ίριδας χρώματα αξέχαστη ματιά

υγρή ασάλευτη στου νού την προκυμαία

γαλάζια μνήμη θάλασσα πλατιά...



Κι ένα χαμόγελο γλυκόπικρο αρμενίζει

αρμύρας φίλημα στα χείλη τα στεγνά

πέταγμα γλάρου στην καρδιά που τριγυρίζει

στα ίδια μέρη που αγαπιόταν μια… Συνέχεια

Κατάματα κοιτάχτηκαν για λίγο
στον ίδιο τον καθρέφτη δυο ψυχές
γκρεμίζοντας της μοναξιάς τον πύργο
που έχτισαν οι φόβοι κι οι ενοχές...

Αλήθειες στην ασφάλεια της απόστασης
ίσως και κάποια ψέμματα γλυκά
σκορπίσανε σε όνειρο απόδρασης
του νου φανερωμένα μυστικά...

Φυγή για το ταξίδι που αφήσαμε
στη μέση κάπου εκεί στο πουθενά
για λίγο μόνο κι ύστερα γυρίσαμε
στου πρέπει του σκληρού τη σιγουριά...