Μώβ έβαψες το φεγγάρι

σε πίνακα ασπρόμαυρο,

κατά την επιμονή σου

να μ' απαλλάξεις

από την μονοχρωματική μου

Εμμονή.



"Σήκωσε

το φανελάκι σου,"

μου ζήτησες.

"Μείνε ακίνητη,

με σταυρωμένους

αγκώνες καρφωμένους

στον ουρανό.

Το πρόσωπό σου

πλάγια, να φαίνεται,

το στήθος σου

κάτω ακριβώς

απ' αυτό

το φως".





Εξαὒλωση

η έκρηξη του πινέλου.



Το μωβ

μ' ακολούθησε,

έγινε… Συνέχεια

Παίζαμε σκάκι

με τα γράμματα,

λέξεις σχηματίζοντας,

ξαπλωμένοι πάνω

στην πράσινη τσόχα

της Ζήλιας.





"Το Μι;" σε ρώτησα.

"Δωδέκατο γράμμα

του ελληνικού αλφαβήτου"

μου απάντησες.



"Για την Μνημοσύνη.

Την αδιάλλακτη,

την εκδικητική".





"Το ΄Αλφα;"

"Το πρώτο γράμμα

όχι μόνο του ελληνικού,

αλλά κι όσων προήλθαν

από το ελληνικό.



Για την Απουσία.

Για τον αργό,

καθημερινό… Συνέχεια

Όπως ακουμπούσα με τον ώμο μου

σε κάσσωμα ξένης πόρτας

μήλο κόκκινο κρατώντας στο χέρι,

λίβας καυτός με σπίλωσε πισώπλατα.

Άγνωστοι μεταξύ γνωστών,

πίσω από την πλάτη μου,

μου κάρφωσες με τα μάτια σου,

ανατριχιαστικό μαχαίρι.



..........



Να λουστώ γάργαρο νερό,

μ' αρώματα ν΄αλείψω

το κορμί μου.



Να ντύσω την μορφή μου

ένδυμα λιτό,

μαργαριτάρια να περάσω

στην ψυχή μου.



Κεριά να ανάψω

σε… Συνέχεια

Σε σκοτεινά σκοτάδια

ρευστά νυχτωθήκαμε,

νύχτα χωρίς ουρανό.



Εὐξεινα λόγια λαβύρινθος

συντροφιά μας, χορεύουν

μπλουζ ικεσίας

κεκαμμένο, χωλό.



Ψυχές απορρώγες εκχύνονται

των ματιών σου.

Που να'βρω έρμα

να πιαστώ,

να κρατηθώ;

Πώς να σε δω,

που να σε βρω

να αποκαθηλωθώ;



..... είμαι κοντά σου.

Είμαι δίπλα σου. Εδώ...

Σε ψαύω, σε αγγίζω,

σε ψηλαφώ.



Απυρόβλητος



Ψευδαίσθηση… Συνέχεια