Στη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού,

φωτιά ξερνάνε της σιωπής τα σπλάχνα,

ουρλιάζουν οι διαβόλοι του μυαλού

μα το φτωχό κορμί δεν βγάζει άχνα...



Απείθαρχοι κομπάρσοι θορυβούν,

πίσω απ' του νου τις διάφανες αυλαίες,

φοράνε τα φτερά τους και τραβούν,

στις σκοτεινές της παρανοίας αλέες .



Εκεί που ανθίζει τ' άνθος της φωτιάς,

που κάνει νόμους και συνήθειες στάχτη

κι ένας γλυκός, παράξενος βοριάς,

παγώνει το στεγνό του…

Καλημέρα, φίλοι μου...Σας έχει τύχει, φαντάζομαι, να καθίσετε κάποια 

 στιγμή να γράψετε κάμποσους στίχους, ένα τραγούδι, κι η έμπνευση να σας γυρνά την πλάτη....

Ε, γι' αυτο, μιλούν οι στίχοι τούτοι...

 …