Πλατύ μαχαίρι δίκοπο εξέπνευσαν

μάτια διάφανα

εξεταστικά



Η μοναξιά λαβώνει

όταν ποθεί

η ψυχή

τ' ανεκπλήρωτα



Εκείνα

τα ενσύνειδα ασύνειδα

που λάθρα σκάρτα

ξέπνοα αγχόνια

λουσμένα αίμα νεκρό

τις τύψεις

αδέκαστες



in medias res

δήθεν καθαρτήρια επιστρέφουν

να εξιλεώσουν

να καθαγιάσουν

να γιάνουν

να ανασύρουν

από της όρφνης

τις ανταύγειες

που εκχύνονται



άκαιρα… Συνέχεια

Δε θα νικηθώ.

Στο Φώς θα διαμείνω

στο ίδιο μου αυτό φώς.

Λούστηκα το χάδι Του.

Χόρτασα του Δνοφερού το Νύχι.

Έπεσα με φορά όλες τις αναβολές μου

μαχαίρι



Βρέχει κρουνηδόν έξω.

Το φόρεμά μου λεπτό

πέδιλα χωρίς ομπρέλα

Θερινή βροχή.

Ευλογημένη.

Καταραμένη.

Αφιόνι και βάλσαμο.

Πόνος σε εκκωφαντικά

λάλες φρἀσεις ρἐκβιεμ

αδιάπτωτες

πάνω μου γύρω μου

Ο αριθμός τους εφάμιλλος

των σταγονιδίων

της… Συνέχεια

Ατόφιο πέλαγο

μου μύρισε.

Κατάδυση βαθιά

μες τ' αχαλίνωτά του.

Της Νύχτας

το βαθύ του να

παρέλκεται

μέσα στη Φύση

του υγρού.



Υγρό να αγκαλιάζει

να ραἰνει ιδρώτα

το υγρό.

Βρύχα

τη γέννηση εφέπει.



Αλίκτυπος αναδύομαι

ένας αμμώδης ύφαλος

στο κέντρο της έκστασης

στην κορυφή της θάλασσας.

Πάνω μου

χτίστηκε ο Φάρος.



Στην κορυφή

του Όρους βρέθηκα

ντυμένη… Συνέχεια