ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΜΑΘΗΣΗ.!

[Nefeli riga]

Αναζήτηση σημειώσεων

• 
  
  
  
   ΔΙΨΑ ΓΙΑ ΜΑΘΗΣΗ..!!!

από την Nefeli Riga, Σάββατο, 15 Οκτώβριος 2011 στις 11:28 π.μ.

Οι αλλαγές σας έχουν αποθηκευτεί.

Δ Ι Ψ Α     ΓΙΑ    Μ Α Θ Η Σ Η",

 

:"Την έλεγαν Σταματούλα. Μοναδικό της όνειρο να σπουδάσει.

Στα αδύνατα χέρια της κρατούσε πάντα ένα βιβλίο, to πρόσωπό της  κουρασμένο,

βασανισμένο, μαθήτρια απ τις καλύτερες, δούλευε σκληρά, και το όνειρο, όνειρο.!

Ξενυχτούσε στο διάβασμα, οι κενές της ώρες ήταν νυχτερινές, και το πρωί σχολείο,

στην ώρα της πάντα, χαμογελαστή και χαρούμενη που βρισκόταν ανάμεσα μας.

Ερχόταν  κοντά μου, έλαμπε, σαν να μου λέει,- τα κατάφερα και σήμερα.!

Την θαύμαζα! Ήταν δύσκολη η ζωή της, όμως, έκανε όνειρα να σπουδάσει.!

Και ο καιρός κυλούσε.

Πάντα πρώτη, και με καλή διάθεση να μας βοηθήσει σε ο, τι την ρωτούσαμε, στα δύσκολα, σε αυτήν τρέχαμε. Είχε την αγάπη όλων  μας.

Προς το τέλος του σχολικού έτους, ήταν ανήσυχη, είχε μια αγωνία στο πρόσωπό της και όλο σαν να θέλει να μου πει κάτι σπουδαίο..

Ένα απόγευμα, πήγα στο σπίτι της. Διάβαζε, είχε την πολυτέλεια να να βρίσκεται εκεί, πρόσεχε την μικρή άρρωστη αδελφή της.

Μόλις με βλέπει με κοιτάζει χαρούμενη και σχεδόν φωναχτά μου λέει.

-Πήρα την απόφασή μου, θα φύγω να σπουδάσω, τελείωσε. Θα δώσω εξετάσεις. Είμαι χαρούμενη,δεν  αλλάζω γνωμη, εγραψα στην θεία μου , με περιμενει, τάχα για να της  κανω λιγη παρέα, ισως ειπε στον πατερα μου να με βαλει σε μοδίστρα..ταχουμε κουβεντιασει και θα με βοηθήσει.Θα δεις.  

Δεν ξέρω τι θα πουν οι γονείς μου, μα δεν θα ακούσω κανέναν. Πρέπει, και λαχταρώ να μορφωθώ. , θα καμαρώνεις για την φίλη σου.! Την κοίταζα κατάπληκτη, τι δύναμη τι αυτοπεποίθηση τι θάρρος, όλα τα είχε εκείνη την στιγμή.! Είχε την δίψα για μάθηση που δεν την άφηνε να σκεφτεί τίποτε άλλο, είχε τόση δύναμη, δεν το φανταζόσουν, σε ξεγελούσε η εμφάνισή της , γιατί η δύναμη βρισκόταν μέσα της.

Ήθελε να ξεφύγει από την μιζέρια,  και μόνο σπουδάζοντας θα  γλίτωνε, . γιαυτό   αγάπησε πολύ τα γράμματα, ήταν σκοπός ζωής, διαφορετικά.. ..εκεί στα χωράφια,   και  η Σταματουλα έκανε μεγάλα όνειρα.. που θα πάλευε  για την πραγματοποίησή τους.

Όμως, αυτό που ακολούθησε δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Ακόμη και τώρα που το γράφω νιώθω θυμό, μα και συγκίνηση.. γιατί της προκάλεσε πόνο..

Γιατί? γιατί η εικόνα του πατέρα της που μπήκε ξαφνικά μας πάγωσε. Είχε την υποψία πως η κόρη του θα διάβαζε...(άκου πράγματα.) την πλησίασε, και απότομα της τραβά το βιβλίο από το χέρι, ενώ με το άλλο την χαστουκίζει.... (να προλάβει)

Και με μια άγρια φωνή της λέει.

- Δεν τα παμε? τα παμε, έχω να σπουδάσω τον αδελφό σου που είναι αγόρι, εσύ να παντρευτείς, δεν σου χρειάζονται μορφώσεις  και  κουραφέξαλα. τι πράγματα είναι τούτα.? . θα το ξεχάσεις καμία φορά.? Τ ο κουβέντιασα με την Μάνα  και είπε δεν μπορούμε,  θα  κοιτάξουμε τo αγόρι μας.. Γύρισε και με κοίταξε άγριος,

 -Εσύ της αλλάζεις τα μυαλά? εμείς εδώ δεν έχουμε να φάμε.- και γυρίζοντας προς το μέρος της  την κοίταξε άγρια μεν, , αλλά είχε κάτι το βλέμμα του - σαν να θέλει να πει τι να κάνω ? μακάρι να μπορούσα,- όμως κράτησε την αυστηρότητά του θέλοντας να υποστηρίξει  την απόφασή του που ομολογουμένως δεν μου φάνηκε να του ήταν κι τόσο εύκολο  

 -Άντε  σήκω και τράβα στις δουλείες σου,  της είπε, και για την Αδελφή σου,  έρχεται η Μάνα. Έσπρωξε την  πόρτα  και έφυγε σκυφτός, δεν σήκωσε το κεφάλι του μέχρι που χάθηκε, μάλιστα είδα (και έχω τη υποψία) πως σήκωσε το χέρι του,  μια  κίνηση  που  φάνηκε να σκουπίζει τα μάτια του ..δεν μπορώ να περιγράψω πως ένιωσα.. και για μένα  ηταν δύσκολες στιγμές,  μα κάτι μαλάκωσε μεσα μου, καταλαβα οτι τον πόνεσε..

((Μες στις φωνές του είχε πει. Ένεκα η φτώχεια.))

Η Σταματούλα  με κοίταζε με απελπισία, και φόβο, μα διέκρινα και μια υπόσχεση περισσότερο στον εαυτό της. –

-Τι θα κάνω τώρα? Πώς να σταματήσω να ονειρεύομαι, ; άραγε κατάλαβε ο πατέρας μου τι μου ζήτησε? κατάλαβε?  Έχω κάνει τόσο διάβασμα, όχι,  δεν γίνεται αυτό… δεν νιώθω  καλά, δεν το πιστευω, ψέλλιζε σαν χαμένη ,, με κοίταξε, και  η απελπισία είχε σκεπάσει το πρόσωπό της., πήγα κοντά της, ετρεμε, την κοίταξα στα μάτια και της είπα.

-Μην φοβάσαι, θα τα καταφέρεις, και το πίστευα. Αυτό μόνο μπόρεσα να της πω.

Το κορίτσι που ήξερα δεν υπήρχε.. δεν την γνώριζα πια...

Αυτές ήταν και οι τελευταίες κουβέντες μας...αγκαλιαστήκαμε χωρίς μιλιά.  Τι να της έλεγα,  δεν υπήρχε περίπτωση να  δεχτεί  παρηγοριές. Είχα τόσο τρομοκρατηθεί, η βαριά θυμωμένη αποφασιστική φωνή του πατέρα της,  η σκηνή  και οι εικόνες  δεν έλεγαν να φύγουν,   είχαν    θρονιάσει  μέσα μου  για πολύ καιρό.

Σκέφτηκα ότι το καλύτερο  ήταν να φύγω, η παρουσία μου εκεί βάραινε  ακόμη περισσότερο την ατμόσφαιρα.. φοβήθηκα  μην γίνουν  παρά την θέλησή μου   χειρότερα.  Έφυγα ..(είχα το φόβο περισσότερο γιαυτήν μήπως γυρίσει ο ...πατέρας της..) η  Μάννα  βρισκόταν ήδη στην αυλή, με  κατακόκκινα μάτια από το κλάμα, μου εγνεψε καταφατικά  σαν να μου λέει-- κάνεις καλά που φεύγεις  παιδί μου..-

Στο δρόμο  σκεφτόμουν πότε άραγε θα την ξαναδώ, ήταν η εποχή που τελείωναν οι εξετάσεις και θα φεύγαμε οικογενειακώς.. Ολη την νύχτα  δεν μπόρεσα να κλείσω μάτι,  φανταζόμουν  τη Σταματούλα  σε χειρότερη κατάσταση. Τις δυο τελευταίες μέρες δεν φάνηκε σχολείο. Υποψιάστηκα. Ηθελα να ήμουν  κοντά της, δεν  μπορούσα, φοβόμουν την οργή .Έλαβα ένα  σημείωμά της,  οι εξηγήσεις μπερδεμένες, μα είχα καταλάβει  το λόγο. Δεν ειδωθήκαμε ποτέ.

Αργότερα έμαθα πως πήρε αποσκευές   το πείσμα, την  πίκρα,  και την δίψα της.  Κανείς δεν την  ειδε  ξανά....... Τήρησε  αυτό  που είπε. Πως δεν θα Ακούσει Κανέναν.!

Την θαύμαζα.  Μαθαίνοντας γι το φευγιό  της, την θαύμασα  απείρως περισσότερο.!!

Ότι έγραψα, είναι πέρα για πέρα αληθινό, ακόμη και το όνομά της.. μήπως τυχών το διαβάσει και πάρω μήνυμα,  κάποιο σημάδι, για την ζωή της μετά..

Απόψε έζησα ξανά Εκείνο το Απόγευμα .

 

25/9/2008

 

Νεφέλη

 

[Nikolakakos Georgios (spartinos)]

Συγκλονιστικη ιστορια!!!

[Παντελής]

θα το διαβάσω με την ησυχία μου Νεφέλη, γιατί ότι γράφεις έχει μεγάλη αξία,

τώρα ετοιμάζομαι να πάω στο γιατρό.

 

καλημέρα σου!!!

[Αρτέμης Αξαρλής]

Η αξία μετάδοσης των προσωπικών βιωμάτων, είναι η αγνότητα της  πρόθεσης που την εκπέμπουν με τρόπο μοναδικό, γι' αυτό και το δικό σου αποτύπωμα  είναι ξεχωριστό.  Καλημέρα.

[Nefeli riga]

Παντελής είπε:

θα το διαβάσω με την ησυχία μου Νεφέλη, γιατί ότι γράφεις έχει μεγάλη αξία,

τώρα ετοιμάζομαι να πάω στο γιατρό.  ΟΤΑΝ  ΓΥΡΙΣΕΙΣ  ΓΡΑΨΕ ΠΩΣ  ΠΗΓΕΣ   ΣΤΗ Ν  ΕΠΊΣΚΕΨΗ 

 

καλημέρα σου!!!

[Παντελής]

φίλη Νεφέλη εύχομαι η Σταματούλα να τα κατάφερε και να έγινε ακόμη πιο σπουδαίος άνθρωπος, πολλές φορές υπάρχουν μόνο θύματα λόγω κοινωνίας, ενώ οι άνθρωποι είναι καλοί.

Μακάρι να γινότανε να σταματούσανε αυτά τα άσχημα παιχνίδια της ζωής παντού.

Χαίρομαι που θυμάσαι και θέλεις νέα από τη φίλη σου και στο εύχομαι να μάθεις.

Η επίσκεψη στη γιατρό για μένα είναι ξελάφρωμα και τον συναντώ στο νησί κάθε 15 μέρες και παίρνω δύναμη πως τη ζωή μπορεί να τη κάνω πιο όμορφη, ας έχω ελαττώματα.

Σε ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σου και να είσαι καλά με τους δικούς σου.

καλό σας βράδι.