Ένας γέρος στο καφενείο

[ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ]

Στο καφενείο ένας αιωνόβιος γέρος

Καθισμένος μονάχος του σε μια γωνιά

Με την παλιά καφετιά μαγκούρα του

Σε μια ξύλινη καρέκλα ακουμπισμένη

Μετρά σαν φαντάρος τις λευκές μέρες

Που στη ζήση του ΄χουν πια απομείνει.

 

Τα μαλλιά του άσπρα σαν το μπαμπάκι

Το πρόσωπό του κατάφορτο ρυτίδες

Που ΄σκάψε ο αδυσώπητος ο χρόνος

Τα μάτια του τρεμοπαίζουν αδιάπτωτα

Πίσω απ’ τα χοντρά μαύρα γυαλιά του.

Έτοιμα σαν γκρι ήλιοι να βασιλέψουν.

 

Κι η θύμησή του που το παρελθόν

Σαν μια περιπετειώδη ταινία ξεδιπλώνει

Σαν πρόκα την ψυχή του καρφώνει.

 

[ΠΕΤΡΟΣ ΛΕΜΠΙΔΑΡΑΣ]

Πολύ ωραίος ο περιγραφικός ζωγραφισμός του χαρακτήρα και της προσωπικότητας του υπέργηρου 

σε ηλικία ανθρώπου ! ! !

[ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ]

!!!

[Παντελής]

χαίρομαι όλα πάρα πολύ ανθρώπινα.

[ΚΑΡΔΕΡΙΝΗΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ]

!!!