Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Βαρύς καφές

Αχτύπητος βαρύς καφές
στο χέρι το τσιγάρο
μέσ` στο μυαλό μου οι ενοχές
που όλες έρχοντ` απ` το χθές.
Στην μοναξιά στροφάρω.

Μιά ακόμη πίνω ρουφηξιά
απ` τον πικρό καφέ μου
τραβάω την τζούρα μου βαθιά
να φτάσει μέχρι τηνκαρδιά.
Που είσαι εαυτέ μου.

Βλέπω ανθρώπους να περνούν
-τ` αμάξια να κορνάρουν-
την μοναξιά να κυνηγούν
και όλα να τα προσπερνούν
στην θλίψη να μπαρκάρουν.

Μόνος μου μέσ` στην μοναξιά
σβήνω κι ανάβω γόπες
με τον καφέ παρηγοριά
στου καφενείου την γωνιά.
Έφυγες και δεν τόπες.

Προβολές: 34

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την ONEIRODROMIO στις 24 Νοέμβριος 2008 στις 17:14: Έφυγες και δεν τόπες.

Αυτο ειναι που ποναει
πιο πολυ απο ολα............

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 24 Νοέμβριος 2008 στις 19:11: Μόνος μου μέσ` στην μοναξιά
σβήνω κι ανάβω γόπες
με τον καφέ παρηγοριά
στου καφενείου την γωνιά.
Έφυγες και δεν τόπες.

Όμορφο και πονεμένο.

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 24 Νοέμβριος 2008 στις 20:12: "Μιά ακόμη πίνω ρουφηξιά
απ` τον πικρό καφέ μου
τραβάω την τζούρα μου βαθιά
να φτάσει μέχρι τηνκαρδιά.
Που είσαι εαυτέ μου."

Μαζί με τον πικρό καφέ μου, ό τι πρέπει
το ποίημά σου Δημήτρη!
Καταπληκτικό!!!!!

Σχόλιο από τον/την Nikolakakos Georgios (spartinos) στις 24 Νοέμβριος 2008 στις 20:22: ΥΠΕΡΟΧΟ!!!
Την καλησπερα μου

Σχόλιο από τον/την agrafos στις 25 Νοέμβριος 2008 στις 20:32: πολυ ομορφο

Σχόλιο από τον/την ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ στις 26 Νοέμβριος 2008 στις 11:53: Μόνος μου μέσ` στην μοναξιά
σβήνω κι ανάβω γόπες
με τον καφέ παρηγοριά
στου καφενείου την γωνιά.
Έφυγες και δεν τόπες.

ακρως αληθινό
και πονεμένο!!!