Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Το τέρας της υπομονής μου

Κρύβομαι απ΄όλους σαν νά΄χω πεθάνει....
στο άδειο δωμάτιο κοιτώ το ταβάνι
Σκιές που χορεύουν και με τρομάζουν
στιγμές του χθες μ΄εξουσιάζουν

Κρατούν τα γκέμια της λογικής μου
και δεν μ΄αφήνουν να ηρεμήσω
το τέρας της υπομονής μου
μου καθορίζει πως θα ζήσω

Διαφεντεύεις το μυαλό μου
είμαι σε σύγχυση συνέχεια
υποσυνείδητα δικάζεις
την εσφαλμένη μου ανέχεια

Δεν έχω χώρο ν΄αναπνεύσω
το φάντασμά σου με πλακώνει
την ηδονή μου απολαμβάνω
μα η απουσία με γειώνει

Φύγε και πάψε να στοιχειώνεις
την ρημαγμένη πια ζωή μου
το σχοινί άλλο μην τεντώνεις
εξάντλησες την ανοχή μου

Προβολές: 25

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την ορφανιδης νικος στις 13 Ιανουάριος 2009 στις 19:54: Φύγε και πάψε να στοιχειώνεις
την ρημαγμένη πια ζωή μου
το σχοινί άλλο μην τεντώνεις
εξάντλησες την ανοχή μου
καλησπερα ΑΘΗΝΑ!!!!!
υπεροχο!!!!!

Σχόλιο από τον/την NaTaSsA στις 13 Ιανουάριος 2009 στις 20:43

Σχόλιο από τον/την ermioni στις 13 Ιανουάριος 2009 στις 21:59

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 13 Ιανουάριος 2009 στις 22:32: "Δεν έχω χώρο ν΄αναπνεύσω
το φάντασμά σου με πλακώνει
την ηδονή μου απολαμβάνω
μα η απουσία με γειώνει"

πολύ καλό!

Σχόλιο από τον/την Γιάννης Πρεβενιός στις 14 Ιανουάριος 2009 στις 0:08: Κρατούν τα γκέμια της λογικής μου
και δεν μ΄αφήνουν να ηρεμήσω
το τέρας της υπομονής μου
μου καθορίζει πως θα ζήσω

Γεια σου Αθηνά με τα ωραία σου