το μονοπατι της γνώσης (σειρά επιστημονικής φαντασίας & εξωσωματικών εμπειριών μου)

[marakos]

επεισόδιο 1

Είχε ξεκινήσει την μεγαλύτερη πορεία της ζωής του αναζητώντας ένα μονοπάτι ξεχωριστό, που λίγοι τόλμησαν να διαβούν,αναζητητές της γνώσης όπως κι εκείνος.
Τον είχαν ορμηνέψει οι σοφοί του καιρού του, να είναι σεμνός και με πολύ καρτερία αλλά και κουράγια ,αν ήθελε να βρει τα χνάρια του ξανά, που θα τον οδηγούσαν πίσω στην πραγματικότητα.
Κανείς ωστόσο δεν είχε κατορθώσει να επιστρέψει με τα λογικά του, γιατί στην πορεία ο εγωισμός και η υπεροψία ,τους οδήγησε στους παράδρομους της παράνοιας. Δίπλα του ο πιστός του σκύλος ο Ερμής όπως τον φώναζε από κουτάβι ,είχε γίνει σκιά και φύλακας του.
Στο βάθος μες την καταχνιά ,σκιές με ακαθόριστα σχήματα , εμφανίζονταν απ το πουθενά και στη συνέχεια εξαφανίζονταν μέσα στο έδαφος.
Παντού σπαρμένα ανθρώπινα απομεινάρια απ όλες τις εποχές,μαζί με αντικείμενα προσφιλή τους αλλά και εφόδια που τα είχε ξασπρίσει ο ήλιος.
Απόφυγε να στρέψει το βλέμμα του προς τα εκεί, λες και είχε βάλει παρωπίδες και συνέχισε την πορεία του προς τα μπρός.
Μόνο ο Ερμής αλιχτούσε όταν ξαφνιαζόταν από φασματικές παρουσίες δίπλα τους ,αλλά στο κατόπιν διαισθανόμενος πως ήταν ακίνδυνες για το αφεντικό του,κουνούσε ανακουφισμένος την ουρά αναζητώντας το χάδι του.
Ο αναζητητής κάποια στιγμή κουρασμένος, κάθησε να ξαποστάσει στη σκιά ενός μεγάλου βράχου ,σκουπίζοντας τον ιδρώτα του που σαν ρυάκι, κατέληγε στο διψασμένο έδαφος.
Μέτρησε με προσοχή τις γουλιές απ το φλασκί του,γεμίζωντας όμως τις χούφτες του με νερό για τον τετράποδο σύντροφο του.
Εκείνος ευχαριστημένος από το δρόσισμα της γλώσσας του και την περιποίηση που απολάμβανε,ξάπλωσε δίπλα του αλλά πάντοτε με βλέμμα ανήσυχο εξακολουθώντας να μυρίζεται και να περιεργάζεται τα πάντα γύρω τους.


Συνεχίζεται