Ποιητική γωνιά

Της ψυχής μας το στέκι

Τα ψέματα σου μέσα μου

Τα ψέματα σου μέσα μου
Λαθραία τα αφήνεις
Και μια καβατζα να χαρώ
Ποτέ σου δεν μου δίνεις

Νύχτες βαριές μου φόρεσες
Λες κι ΄τανε σακάκι
Σαράντα χρόνια πάνω μου
Και με σπασμένη πλάτη

Αχ! βρε ζωη ανάποδα
με γέννησες μια νύχτα
κι αντί ψυχή μου έδωσες
μέσα μου ένα βήχα
σαν ανθρωπάκι ξύλινο
σε σιδερένιο τσίρκο
με έχεις κάνει μια σταλιά
μες σ΄ αυτό το κύκλο

Τα ψέματα σου μέσα μου
Λαθραία τα αφήνεις
Και μια καβατζα να χαρώ
Ποτέ σου δεν μου δίνεις

Άλλη σου ζήτησα σκιά
Και μου ΄δωσες την ίδια
Να ξεδιψάω σαν διάολος
Μέσα απ΄ τα σκουπίδια

Προβολές: 19

Μου αρέσει

Αυτό αρέσει σε 0 μέλη

Σχόλιο από τον/την Μίνα στις 5 Οκτώβριος 2009 στις 22:12: Σαράντα χρόνια πάνω μου
Και με σπασμένη πλάτη

και σε μένα...Υπέροχο! Μοναδικό!!!

Σχόλιο από τον/την Στιχοπλάστης στις 5 Οκτώβριος 2009 στις 23:45

Σχόλιο από τον/την Ειρήνη στις 5 Οκτώβριος 2009 στις 23:46: Αριστο!!!!

Σχόλιο από τον/την M alive s στις 5 Οκτώβριος 2009 στις 23:48: Πλανάται η σκιά του ψέμματος
εξεγείροντας την ακόρεστη δίψα
για διέξοδο.

Σχόλιο από τον/την NaTaSsA στις 6 Οκτώβριος 2009 στις 12:01: Αχ! βρε ζωη ανάποδα
με γέννησες μια νύχτα
κι αντί ψυχή μου έδωσες
μέσα μου ένα βήχα

πολύ ψυχή διακρίνω!!